Skip to main content

Hoera, verkiezingen!

Geschreven door Blogdoc

Het is verkiezingsdag: vandaag vieren we de democratie. Iedere volwassen ingezetene mag zonder last of ruggespraak, in volledige vrijheid, zijn stem uitbrengen. Dat klinkt geweldig, toch? 

Maar het klinkt aanzienlijk mooier dan het is. Ik zou zeker gaan stemmen, maar wie niet nadenkt is als een kind in de draaimolen: voor de illusie van controle  mag je een rondje mee achter een van de 6 stuurwielen in een autootje, waarvan de draairichting uitsluitend wordt bepaald door de uitbater van de attractie. En aan het eind van de rit ben je geen meter verder gekomen. 

Zo gaat het ook met de verkiezingen. We kiezen tussen enkele vertegenwoordigers van een baantjescarrousel, die vooral met hun eigen carriere bezig zijn en de macht in ons land allang hebben overgeheveld maar ongekozen globalistische organisaties. Als kiezer is u nooit iets daarover gevraagd, maar u moet niet zeuren, want u hebt elke 4 jaar een vakje rood mogen maken, waarna de uitbaters geheel autonoom hun rondjes draaien en zich vier jaar lang geen seconde meer om u bekommeren.

Slechts een enkele politicus prikt door dit placebo-circus heen en heeft zelfs het lef om dat voluit te benoemen. Maar die wordt dan ook op alle mogelijke manieren buitenspel gezet. 

Eerst trof een paraplu Thierry Baudet hardhandig op het hoofd en enkele weken later was er een andere minkukel die het met een bierfles op hem gemunt had. De vergelijking dringt zich op met de aanvallen op Pim Fortuyn die eerst taarten en later kogels in zijn gezicht kreeg. Zo proberen laaghartige lieden de democratie het zwijgen op te leggen. Onder het mom van antifascisme bedienen zij zichzelf van geweld, een van de handelsmerken van de stroming die ze zeggen te bestrijden. En wat je ook van Baudet en zijn beweging vindt: op fascisme heb ik ze nooit kunnen betrappen. 

Toen ik de beelden zag, vroeg ik me trouwens af wat hier eigenlijk de rol van de politie is. Tijdens de paraplu-aanval kwamen ze nauwelijks in actie en na het bierfles-incident mochten de voorvechters van geweld rustig voor het politiebureau blijven staan met teksten als het weinig aan de verbeelding overlatende ‘Pim Fortuyn is dood’. Het is absurd dat dergelijke provocaties klaarblijkelijk voor de politie geen aanleiding vormen om op te treden. Ronduit stuitend is het contrast met de toenmalige coronademonstraties op het Malieveld, waar volstrekt vreedzame demonstranten door de politie werden bedreigd met honden en hen met waterkanonnen ernstig letsel werd toegebracht. Niemand van hen had enig geweld gebruikt of bepleit. 

Natuurlijk putten de andere politici zich uit in veroordelingen. Wat moeten zij anders? 

Maar het zijn absolute krokodillentranen, want net als de media hebben zij geen enkele gelegenheid onbenut gelaten om Baudet zonder enige onderbouwing te framen als een extreemrechts gevaar. Het is een beproefd concept: plak met zijn allen een veroordelende term op een persoon en het is niet eens meer nodig om met voorbeelden of bewijzen te komen, de massa neemt het kritiekloos over, het framen doet vanzelf zijn werk. De media doet hier driftig aan mee, want wie niet in het plaatje past wordt ofwel doodgezwegen ofwel in de val gelokt en van een negatief frame voorzien. En dan is er altijd wel een gek die dit meent om te moeten zetten in geweld, waarna je dan als politicus  je handen in onschuld kunt wassen en luidkeels kunt roepen hoe schandelijk dit is. Donder op, wat een schijnheiligheid. 

Maar de val werkt  niet altijd, zoals we zagen bij de absurde vertoning die NPO in elkaar tructe met een zogenaamd ‘representatief’ publiek. De zorgvuldig gecaste Bram, een karikatuur met hoog Jiskefetgehalte, kreeg hierin een zielige hoofdrol waardoor het nauwelijks nog mogelijk was om hem, of eigenlijk het hele programma, serieus te nemen. Bram stelde dat hij in al zijn slachtofferigheid veilig over straat zou moeten kunnen. Met dat laatste ben ik het overigens helemaal eens. 

Maar vervolgens bleek hij Baudet daar persoonlijk verantwoordelijk voor te stellen, getuige de vraag aan de politicus hoe die daar persoonlijk voor zou gaan zorgen. In tegenstelling tot Bram koos Baudet nou juist niet voor de slachtofferrol. Want het was natuurlijk wel een inkoppertje: terwijl Brammetje, veilig glitterend over straat paradeerde was het niet hij, maar juist Baudet die kort tevoren een hersenschudding was gemept. Maar laatstgenoemde liet zich wijselijk niet verleiden om zich te verlagen tot de laffe emo-tv van zijn opponenten. De juiste vraag was natuurlijk geweest: hoe gaan al die politici en de media, die niet ophouden met framen, voortaan zorgen dat echte  oppositieleden ongedeerd over straat kunnen? 

Dit alles illustreert hoe ziek het  fundament onder onze schijndemocratie is. Meningen die niet gedeeld worden zijn kennelijk voor menig gestoorde lafaard reden om geweld te gebruiken, daarbij subtiel aangespoord door het framingproces. Een politicus die vragen stelt bij het faciliteren van oorlogen met miljarden overheidsgeld, een actie waarvoor geen kiezer zich ooit heeft mogen uitspreken, terwijl ondertussen de overheidsfinancien overeind gehouden moeten worden met voor velen onbetaalbare energiebelastingen en bezuinigingen op ouderenzorg: zo’n politicus doet zijn plicht. Daar zijn er niet veel meer van: verreweg de meeste politici maken zich vooral druk over hun baantje en carriere. 

Als het zo uitkomt wisselen zij daarbij zo nodig zonder blikken of blozen net zo vaak van ideologie als van ondergoed. Zo plande Rutte de kabinetsval heel toevallig zo dat hij zijn handen op tijd vrij had voor een leuk baantje bij de NAVO (een sollicitatie die hij zorgvuldig had voorbereid met harde oorlogsretoriek) en verhuisde Yeşilgöz in de afgelopen jaren geruisloos van SP via PvdA naar VVD, want zodra de macht lonkt, ruil je natuurlijk gewoon je principes in: veel van onze politici hebben helaas de ruggengraat van een slak met een dwarslaesie. 

Iemand als Baudet heeft nooit geweld gepropageerd, stimuleert geen oorlogen en was, heel anders dan Rutte (‘we steunen Israël onvoorwaardelijk’), zeer genuanceerd over het conflict in Israël: “ik rouw om alle onschuldige slachtoffers aan beide zijden”. Zeker, hij is openhartig en spreekt in tegenstelling tot veel anderen niet volgens voorgeprogrammeerde scripts, waardoor er weleens een wat onhandige opmerking uit komt. Maar liever zoiets menselijks dan de totale kilheid van Rutte, bij wie het onzeglijke leed van de Toeslagenaffaire aan de schuldige handen kleeft en die het overheidsbudget liever besteedt aan granaten en ander wapentuig dan aan compensatie van de slachtoffers van de onterechte kinderroof of van de gaswinning in Groningen, en die als dat zo uitkomt noch in zijn telefoon, noch in zijn hoofd enig geheugen blijkt te hebben. Zou hij dan misschien ook een klap op zijn hoofd gehad hebben? Dat is dan vast geen pijpje pils geweest, maar gezien de mate van geheugenverlies op zijn minst een flinke Magnum met zwaar bier. 

Het minste wat we kunnen doen is vandaag steun betuigen aan een van de politici die zich ten koste van lijf en leden persoonlijk sterk maken voor het herstel van  vrijheid en transparantie, zwaarbevochten waarden die onder onze ogen wegsijpelen. Dit is geen stemadvies, maar heel veel keuze laat dit criterium nu ook weer niet.

Blogdoⓒ

Comments (19)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

22
nov, 2023
Jan Vingerhoets

Populair

Meld je aan om niets te missen

Mijn blogs verschijnen voorlopig nog op Linked in maar worden steeds sneller verwijderd. Wil je op de hoogte blijven als er nieuwe blogs verschijnen en ze hier teruglezen? Meld je dan aan en ik zorg dat je een bericht krijgt. 

Share
Kopieer link
×