Coronaria – Pagina 3

De oplossing

Geschreven door Jan Vingerhoets op 13/12/2023. Gepost in Coronaria. 42 reacties op De oplossing

Het opgeloste DNA loste ook mijn dilemma op

Het nieuws dat diverse laboratoria opneembaar DNA aantroffen in de coronavaccins is zonder meer schokkend en zou zonder enige twijfel moeten leiden tot een onmiddellijke stop op het prikken. Ook de aansprakelijkheidskwestie komt erdoor in een geheel ander licht te staan.
Het is onbegrijpelijk dat medici hier niet veel massaler voor waarschuwen. Even onbegrijpelijk is het dat media hun fundamentele taak verzaken en dit niet onmiddellijk oppakken. Op LinkendIn heeft dit stuk binnen 24 uur na publicatie al een shadow ban gekregen om te verspreiding te beperken. Ik stel dan ook voor dat u dit stuk massaal deelt. Het onderwerp is er meer dan groot genoeg voor.

Vorige week hadden we een interessante uitzending bij Ongehoord Nieuws. De tijd was eigenlijk te kort, want het loog er niet om wat hier ter tafel kwam.

De brief van de EMA waarin onomwonden werd aangegeven dat de goedgekeurde indicatie voor de vaccins destijds volledig anders was dan de regering ons altijd had wijsgemaakt. We werden nog eens geconfronteerd met de video waarin Hugo deze leugen voluit in ons gezicht gooit, wetende dat wat hij vertelt gewoon onwaar is. Het is allemaal heel wat kwaadaardiger dan ik me ooit had kunnen en willen voorstellen.

Er waren nieuwe cijfers over de aanhoudende oversterfte die opnieuw een griezelig nauwkeurige parallel vertoont met de prikcampagnes. De oude media blijft doodleuk zwijgen: en weer kan ik het maar niet begrijpen.

Zelf besprak ik mijn grote zorg: de vaststelling in diverse labs dat de onderzochte vaccinvloeistoffen verontreinigd blijken met vreemd DNA, een bijproduct van het fabricageproces. Dat was tot daar aan toe, maar de ontdekking dat het DNA mee-verpakt wordt in de vetbolletjes is ronduit schokkend. Want het gevolg is ten eerste dat dit DNA hierdoor intact blijft, maar vooral ook dat het in principe probleemloos: hop! de celkern in kan. En dat het daar even probleemloos kan worden ingebouwd in het eigen DNA van elke cel. Definitief, no way back. Dit is helaas geen theorie, want deze techniek wordt in het lab veelvuldig gebruikt om DNA in een celkern aan te passen en staat bekend als lipofectie. Het werkt dus gewoon. De labs toonden de daadwerkelijke inbouw nog niet aan, maar dat was ook niet de onderzoeksopzet. Het lijkt niet meer dan een kwestie van tijd.

Hoe zit het nu precies?

Bij de vaccins gaat het om het stofje mRNA. Om dat op grote schaal te kunnen produceren heeft Pfizer een ‘mal’ van DNA gebruikt. Die mal wil je na gebruik ook weer verwijderen, maar dat laatste lukt dus niet helemaal: er blijft DNA achter. Dat is afkomstig van bacteriën. Die bevatten cirkelvormige stukjes DNA, die plasmide-DNA worden genoemd.

De volgende stap is dat het vaccinstofje mRNA wordt ingepakt in heel kleine vetbolletjes. Hierdoor wordt het beschermd tegen afbraak en kan het ook nog eens makkelijk in je cellen worden opgenomen. Maar bij dat proces wordt geen onderscheid gemaakt tussen stukjes mRNA (zeg maar, het vaccin) en bacterie-DNA (dat alleen even als mal fungeerde maar als verontreiniging achterbleef). Dat betekent dat het DNA nu ineens meelift met dit proces, dat het óók wordt ingepakt in vetbolletjes en dus óók de cel in kan. En nu is er ineens wél een probleem – en niet eens zo’n kleintje ook. Want als deze stukjes bij je eigen DNA komen, kunnen ze daar worden ingebouwd. En dat wil je dus echt niet, want dit betekent dat ons eigen DNA onherstelbaar en blijvend kan veranderen.

Je DNA! Dat is de basis van werkelijk alles wat er gebeurt in je lichaam. Of je nou een mens bent, een mammoet of een spruitje: je bestaat, je leeft en functioneert door je DNA. Het is het fundament van elk leven en bevat de code voor elk biologisch proces. Iedere cel bevat jouw unieke DNA, veilig opgesloten in de kern die als een soort kluis fungeert voor dit kostbare materiaal. Vreemde stoffen komen daar niet bij, tenzij… je ze in die minuscule vetbolletjes inpakt. En dat is dus precies wat er gebeurd is met de verontreinigingen die ontdekt werden in de vaccins. Die zitten in elk onderzocht flesje, in elke dosis – en wel met miljarden kleine stukjes tegelijk – verpakt in die vetbolletjes waar ze nou juist níet in terecht hadden mogen komen.

Wat gebeurt er vervolgens en wat is het effect?

Vanuit het lab, waar bij bepaalde onderzoeken op precies dezelfde manier DNA wordt ‘aangepast’, weten we dat een deel van dat vreemde DNA wordt ingebouwd in het DNA van de ontvangende cel. Dat is maar een heel klein percentage. Maar in een enkele individuele dosis vaccin werden miljarden ingepakte DNA deeltjes gevonden. En een klein percentage van miljarden, dat zijn toch nog best wel wat deeltjes. Wat het effect van de inbouw is, is volstrekt onvoorspelbaar en hangt onder andere af van de plaats waar het ingebouwd wordt.

Wat we in elk geval wel weten is dat een verandering in dit DNA niet meer terug te draaien is en aanwezig blijft zolang de cel leeft. En als de cel zich deelt, zullen alle ‘nakomelingen’ van die cel dezelfde afwijking in zich dragen. Dat blijft zo, levenslang.

In het beste geval gebeurt er niets. Het kan ook zijn dat een deel van de code voor het spike eiwit in je DNA wordt opgenomen. In dat geval kunnen je eigen cellen zeer langdurig, afhankelijk van de integratieplaats, misschien wel levenslang, dit deel van het spike eiwit maken en dan zou er een chronische ontstekingsreactie kunnen ontstaan tegen je eigen weefsel. Het is niet ondenkbaar dat zoiets een rol speelt bij onbegrepen klachten zoals long COVID, de bekende hartspierontstekingen of erger. Het is ook mogelijk dat de DNA veranderingen ervoor zorgen dat de rem op kwaadaardigheid het niet meer doet. In dat geval kan de ontwikkeling en groei van kankercellen ineens uit de bocht vliegen. Kortom: dit effect wil je absoluut niet.

Maar het is niet eens de vraag óf het gebeurt. Nee, het gebeurt gewoon. Het is hooguit de vraag hoe vaak en waar je DNA functie verstoord raakt. De gevolgen zijn volstrekt onvoorspelbaar en kunnen zonder overdrijving worden vergeleken met Russische roulette.

Critici van dit verhaal zwakken het af door te zeggen dat deze bevindingen nog niet door vakgenoten zijn bevestigd (ze zijn nog niet ‘peer reviewed’, zoals dat officieel heet). Maar dat argument gaat niet op: de bevindingen zijn door verschillende labs bevestigd en bovendien kennen we zoals gezegd exact dit principe van DNA aanpassing al uit het lab. We weten dus gewoon dat het zo werkt! Het bezwaar van peer review is dan ook niet meer dan formeel. Bovendien: als de aanwijzingen voor mogelijke ernstige schade zo sterk zijn en je wilt wachten op de review, dan is er maar één eerlijke reactie mogelijk: je stopt onmiddellijk met prikken totdat je glashard hebt aangetoond dat het veilig is. De bewijslast ligt niet bij de patiënt of de arts die zich zorgen maakt. Nee, het is aan de fabrikant om de veiligheid aan te tonen van dit product, zeker nu dat in een ijltempo op de markt gezet is en goedgekeurd is door een EMA, die nota bene ook nog eens voor het grootste deel door de dit soort fabrikanten wordt gefinancierd. Argwaan is hier geen teken van complot- maar van logisch denken en moreel besef. Van verantwoordelijkheid nemen.

We kunnen rustig stellen dat er hier sprake is van een blunder van ongekend formaat. De makers van de vaccins wisten dat er DNA in de vaccinvloeistof zou achterblijven, want er waren door de EMA zelfs grenzen gesteld aan de toegestane mate van verontreiniging. Dus ook die was op de hoogte. Het kan haast niet anders dan dat de mensen die het proces van inpakken in vetbolletjes gebruikten, zich gerealiseerd hebben dat dit ook met het DNA zou kunnen gebeuren en wat daarvan de gevolgen zouden zijn. Ik kan zelf maar één reden bedenken waarom men dat genegeerd en verzwegen heeft: er moest snel en veel vaccin gemaakt/geld verdiend worden en de veiligheid moest daarvoor wijken.

De mogelijke gevolgen zijn enorm. Maar ineens lijken veel stukjes van de puzzel in elkaar te vallen. Want waarom wordt het spike eiwit veel langer in het lichaam gedetecteerd dan ons beloofd was? Wellicht door de inbouw in DNA, waardoor cellen gewoon nieuw spike of een gedeelte daarvan blijven maken? Waar komen de vele ontstekingen, chronische klachten en auto immuunziekten bij geprikten vandaan? Speelt een verstoring in het eigen DNA hierbij een rol? En hoe zit het met de oversterfte? ‘Je doet het voor een ander’, was de hulpvaardige slogan, maar als je bijwerkingen krijgt is die ander er even niet voor jou. Op diezelfde feitelijk onjuiste slogan zijn de discriminerende QR passen gebaseerd. Daardoor waren de codes in werkelijkheid een vrijbrief voor besmetting.

Maar er is meer: dit alles heeft naar mijn inschatting enorme gevolgen voor de aansprakelijkheid, waar fabrikant en overheid zich onderuit wilden wurmen. De goedkeuring voor de vaccins was echter gebaseerd op de aan de EMA aangeboden vaccinsamenstelling. En bij het meest toegediende vaccin, dat van Pfizer, waren die eerste proef-vaccins waren via een heel ander productieproces gemaakt: hier kwam geen bacterie-DNA aan te pas. Dat proces was niet geschikt voor massaproductie. Dus toen de hele wereld geprikt moest worden, is er overgestapt op een andere manier van productie – en daar is plots wel dat bacterie-DNA aan te pas gekomen. Alleen… Pfizer was in alle drukte even vergeten om dat detail te vermelden. Ach ja, we vergeten allemaal wel eens wat, nietwaar?

Vergis je niet: de betekenis hiervan is enorm. De registratie is immers afgegeven voor een product dat op een fundamenteel punt afwijkt van het spul dat aan de bevolking is toegediend. Het is dus nog maar zeer de vraag of fabrikant en overheid zich kunnen verschuilen achter afspraken over vrijwaring van verantwoordelijkheid.

Vele mensen zouden deze schokkende bevindingen moeten oppakken. Wetenschappers hebben zich in de afgelopen jaren te pas en te onpas uitgelaten over het feit dat je DNA nooit en te nimmer zou kunnen veranderen door de vaccins. Die geruststelling blijkt niet terecht. Toch heb ik nog niemand van hen gehoord die het lef had om toe te geven dat men te voorbarig is geweest. Als medici, wetenschappers en journalisten hier integer zouden reageren op dit schokkende nieuws, zou het een enorme klap voor het hele vaccinprogramma moeten zijn. Elke dokter zou de spuit onmiddellijk uit zijn handen moeten laten vallen. Maar ook journalisten zouden onmiddellijk hun verantwoordelijkheid moeten nemen en zich de blaren op de vingers schrijven over alles waarover zij de laatste jaren hebben gezwegen: onzinnige lockdowns, het vertrappen van grondrechten, uitsluiting, averechts werkende QR codes, bewuste misleiding van overheidswege, oversterfte, verontreinigde ampullen en meer van de massale dwalingen die in de laatste jaren over ons uitgestort zijn. De conclusie kan dan ook niet anders zijn dan: geen prikken meer nemen. In elk geval niet totdat de veiligheidsissues zijn opgelost, de oversterfte is opgehelderd, het in vetbolletjes verpakte DNA uit de prikken verwijderd is, et cetera, et cetera.

Het lijkt me een goede slogan voor een eindejaarscampagne van SIRE:

“Je bent een rund als je met je DNA stunt”.

Blogdo©

Mijn dank gaat uit naar dr. M. Fornerod, moleculair bioloog, universitair hoofddocent en DNA-expert aan het Erasmus Medisch Centrum voor zijn waardevolle adviezen en aanvullingen op dit stuk.

Achtergrond- en verdere informatie:

Het originele onderzoeksartikel is vrij technisch en vindt u via deze link

Een toelichting bij het originele onderzoek vindt u bij het Artsencollectief

Een heldere uitleg bij Blckbx van dr. M. Fornerod, moleculair bioloog en DNA expert aan het Erasmus MC vindt u hier (kijk vanaf 16’05”)

Een korte reportage van de Duitse omroep ARD kunt u bekijken via deze link (Duitstalig)

Alwéér een oproep voor de corona-booster! Wat te doen?

Geschreven door Jan Vingerhoets op 30/09/2023. Gepost in Coronaria. 72 reacties op Alwéér een oproep voor de corona-booster! Wat te doen?

Dit is eigenlijk helemaal geen blog.

Het is een stuk dat ik geschreven heb omdat ik van veel van mijn patiënten hoorde dat zij niet wisten wat zij moesten doen met de oproep voor de zoveelste coronaprik. “Helpen al die vorige prikken dan niet?”, was vaak de vraag. En “Wat vind je van al die berichten over bijwerkingen?”

Ik besefte dat de patiënten op mijn spreekuur maar een klein deel uitmaakten van al die mensen die het niet meer weten. Zelfs sommige dokters die nooit kritisch waren, gaan nu toch twijfelen merk ik. Daarom besloot ik wat overwegingen op mijn website te plaatsen. En zoals vaker was het mijn wijze vrouw die me stimuleerde om dit stuk voor een groter publiek toegankelijk te maken. Ik hoop dat velen er iets aan hebben. Delen is zoals altijd toegestaan.

Eén dezer dagen krijgen mensen boven de 60 jaar een uitnodiging voor een nieuwe corona-prik. Veel mensen vragen mij of ze deze prik nu wel of niet moeten gaan halen.

Vooropgesteld: het al dan niet nemen van preventieve behandelingen is altijd een persoonlijke keuze die alleen kan worden gemaakt na zo volledig en eerlijk mogelijke voorlichting. De onaantastbaarheid van het lichaam is een grondrecht en daaraan mag nooit getornd worden. U bent dan ook altijd zelf degene die beslist over uw lichaam.

Dat gezegd hebbende: zoals bekend ben ik vanaf het begin kritisch geweest over de coronaprikken. Dat ben ik nog steeds. Maar ik blijf ook van mening dat zolang ze aangeboden worden, eenieder op zijn minst eerlijk moet worden voorgelicht en alleen daarmee een goede beslissing kan nemen. Die eerlijke voorlichting is er vanaf het begin niet geweest omdat de overheid bij herhaling informatie verstrekte die niet bleek te kloppen. Zo suggereerde zij met de uitspraak ‘je doet het voor een ander’ dat geprikten niet meer besmettelijk zouden zijn, terwijl uit overheidsstukken blijkt dat men heel goed wist dat dit onjuiste informatie was. Ondanks dit alles gaf men alleen ruimte aan mensen die pro-prik waren. Critici werden uit het debat geweerd en mensen die vragen hadden en zich niet zomaar lieten inspuiten met een geheel nieuw middel werden door de minister zelfs als ‘asociaal’ betiteld.

Eigenlijk begon de voorlichting al met een soort valse start, want de coronaprik is in feite helemaal geen vaccin. In officiele documenten van de regering wordt gesproken van ‘gentherapie’ en dat is het ook. De term ‘vaccin’ is vooral ingezet voor een betere acceptatie van de prikken onder de bevolking, omdat de klassieke vaccins bij veel mensen nu eenmaal vertrouwd zijn. Maar de coronaprikken werken fundamenteel anders. Zij bevatten superkleine vetbolletjes met daarin het zogenaamde mRNA. Dat is een stukje erfelijk materiaal. Dit erfelijk materiaal zet gezonde cellen aan tot het vormen van eiwitten die eigenlijk bij het virus horen en helemaal niet in een gezond lichaam gemaakt worden. Deze nieuw gemaakte eiwitten zijn de zogenaamde spike eiwitten. De bedoeling is dat er vervolgens antistoffen gevormd worden tegen deze cellen die het spike eiwit gemaakt hebben. Het gevolg daarvan is dat deze -voorheen gezonde- cellen door het eigen afweersysteem worden aangevallen en doodgemaakt. Dit noemen we een auto-immuunreactie. Normaal is dat zeer ongewenst en beschouwen we dat zelfs als een ziekte. Hier was het echter de bedoeling het lichaam snel immuniteit zou opbouwen, dat de vetbolletjes met mRNA keurig in de buurt van de injectieplaats blijven waar ze weinig kwaad konden en dat ze ook snel weer zouden worden opgeruimd. Maar dat bleek een vergissing, want geen van beide gebeurt. Alleen: die informatie werd echter nauwelijks gegeven, en waar geen eerlijke of volledige informatie wordt gegeven, ontstaat vroeg of laat een probleem.

De vetbolletjes met mRNA blijken namelijk soms maanden later nog aanwezig te zijn. En ze blijken zich bovendien in het gehele lichaam te verspreiden. Ze stapelen zich zelfs op in allerlei weefsels zoals milt, lever, hersenen, beenmerg en eierstokken. Ook komen ze terecht in moedermelk. Wat van deze onverwachte verspreiding uiteindelijk het effect is weten we niet, zeker niet op wat langere termijn. Maar zoals beschreven zullen voorheen gezonde cellen door de prikken zodanig veranderen, dat die door het eigen afweersysteem worden aangevallen en kapot gemaakt. Dit blijkt zich voor te doen in meerdere weefsels, waaronder het hart (met ontstekingen de van hartspier tot gevolg, wat kan leiden tot ernstige of zelfs dodelijke ritmestoornissen), in bloedvaten (wat kan leiden tot de inmiddels bekende stollingsproblemen, de eierstokken (denk aan de vele menstruatiestoornissen, maar effecten op de vruchtbaarheid zijn uiteraard ook heel goed denkbaar).

Over de effecten en bijwerkingen op langere termijn weten we niets. Dat kan ook niet, want de prikken worden nog maar enkele jaren op deze wijze gebruikt. Voorstanders van de prik beweerden dat de prikken volledig veilig zouden zijn. Inmiddels weten we dat ook dat niet klopt. Diezelfde voorstanders beweerden ook dat het mRNA zich niet zou verspreiden, dat het maar kort in het lichaam zou blijven, dat de prikken voor meer dan 96% bescherming boden en bovendien zouden beschermen tegen besmettelijkheid. Niets van dat alles bleek waar te zijn.

Vanaf het begin waren er kritische artsen en wetenschappers die er op wezen dat dit alles echt niet klopte. Helaas werden zij niet serieus genomen, sterker nog: zij werden geweerd van praatprogramma’s, verwijderd van social media en kregen nauwelijks een podium in de media. Hierdoor was het lastig voor het publiek om zich evenwichtig en eerlijk te laten voorlichten.

Wat nu te doen? Ik zet enkele argumenten voor u op een rijtje en verwijs tot slot naar een betrouwbare bron voor verdere informatie.

Er zijn aanwijzingen dat er door de prikken een afname is van sterfte in specifieke, kwetsbare groepen. Het gaat daarbij onder andere om mensen boven de 60, vooral degenen met overgewicht. Ook mensen met een kwetsbare gezondheid door bijvoorbeeld ernstige hart/vaat- of longaandoeningen kunnen problemen krijgen door het coronavirus. Voor de meeste mensen echter is een infectie met corona niet gevaarlijker – en met de huidige varianten zelfs minder gevaarlijk – dan die met het griepvirus. Daar komt bij dat bijna iedereen -geprikt of niet- inmiddels ook een natuurlijke corona-infectie heeft doorgemaakt en dus op natuuurlijke wijze immuniteit heeft opgebouwd. Deze werkt niet alleen beter, maar ook langduriger dan die na een prik. Ook een gezonde leefstijl is een heel goede manier om uw afweersysteem optimaal te laten functioneren. Gezond eten, regelmatig bewegen, matig met alcohol en niet roken zijn belangrijke factoren.

De bescherming die de vaccins bieden tegen ziekenhuisopname is echter laag, zeker nu het virus nog maar relatief weinig voorkomt. Ook zijn de huidige varianten veel milder. Honderden mensen moeten geprikt worden om 1 geval van ziekenhuisopname te voorkomen. Al die anderen hebben dus niet heel veel baat bij de prik – maar lopen ondertussen wél de risico’s op bijwerkingen.

Natuurlijk: elk medicijn geeft een kans op bijwerkingen. Er is echter een belangrijk onderscheid: iemand die ziek is en een medicijn krijgt, accepteert makkelijker een zekere kans op bijwerkingen. Hij is immers al ziek en hoopt beter te worden door het middel. Maar een klein risico op bijwerkingen kan al te veel zijn voor iemand die gewoon gezond is en weinig risico loopt (zoals kinderen, jongeren, volwassenen zonder ernstige aandoeningen of zonder fors overgewicht). Deze mensen worden niet beter van het middel. Ze hopen alleen minder kans te lopen op een ziekte waar ze toch al weinig van te vrezen hebben. En ook voor een ander hoeven ze het niet te doen: ook na de prik kun je gewoon ziek worden en anderen besmetten (1)

Er zijn veel bijwerkingen gerapporteerd. Sommige daarvan zijn duidelijk het gevolg van de prikken (zo weten we menstruatieklachten en van een verhoogd stollingsrisico wat kan leiden tot hartinfarcten of longembolieën). Bij andere is een verband met de prikken nog niet keihard bewezen. Dit geldt voor onder andere verminderde vruchtbaarheid, afname van de afweer, auto-immuunaandoeningen en een verhoogd risico op kanker. Het geldt ook voor een tot op heden onbegrepen fenomeen: de oversterfte. Vele statistici in binnen- en buitenland wezen op een forse toename van de sterfte. De sterftepieken leken daarbij verband te houden met de momenten waarop de prikken werden gegeven. Inmiddels is de onverklaarde (extra!) sterfte hoger dan de totale sterfte aan COVID-19 gedurende de pandemie. Er is dus een serieus probleem. Hoewel de volledige Tweede Kamer unaniem vroeg om een onderzoek naar de relatie tussen de prikken en de oversterfte, heeft de regering dit onderzoek nooit laten uitvoeren. Nog altijd weten we niet met zekerheid of de prikken een rol spelen in de grote extra sterfte. Nu COVID-19 geen groot probleem meer vormt zou dat naar mijn idee reden moeten zijn om vaart te maken met het onderzoek en tot die tijd geen prikken te geven, of in elk geval mensen heel goed voor te lichten over deze onzekerheid. Dat gebeurt echter in het geheel niet en dat is wat mij betreft niet uit te leggen.

Uit een recent onderzoek in Zwitserland bleek dat gezonde mensen van relatief jonge leeftijd in maar liefst 1 op 35 gevallen in het bloed aantoonbare hartschade opliepen na de corona prik. Deze mensen moesten tijdelijk adviezen opvolgen om ernstige complicaties te voorkomen. Dat wil zeggen dat vele tientallen mensen, die zelf weinig risico lopen en om die reden dus de prik niet nodig hadden, volstrekt onnodig hartspierschade opliepen. Het is reëel om te verwachten dat dit probleem nog groter zal zijn bij ouderen – en dat is nu juist de groep die uitgenodigd gaat worden. Bij de prikcampagnes kom je daar vaak niet achter, omdat daarbij geen bloedcontrole plaatsvindt. Deze mensen merken de schade veelal niet en krijgen de bijbehorende adviezen dus ook niet.

Hoewel ook zwangeren worden uitgenodigd om een booster te halen, zijn er geen kwalitatief goede onderzoeken die de veiligheid voor moeder en kind op langere termijn aantonen. Met name waar het ongeboren kinderen betreft spelen mogelijke bijwerkingen op lange termijn een extra grote rol. Ook het feit dat mRNA in moedermelk wordt teruggevonden is verontrustend. Ik mis eerlijke informatie over het feit dat we over de effecten van dit alles gewoon nog niets weten. Het is informatie die zwangeren absoluut moeten kunnen meewegen in hun beslissing.

Er is nog veel meer te melden over de prikken. Hoe dan ook heeft elke arts en zorgverlener één onmiskenbare plicht. En dat is om de mensen die zich aan hun zorg toevertrouwen eerlijk, open en zo volledig als mogelijk voor te lichten over de voors en tegens van de prikken, of hen op zijn minst te wijzen op betrouwbare informatie hierover. Informatie van de overheid is helaas niet volledig en ook meermaals ronduit misleidend gebleken en helaas zijn ook professionals in de zorg hier lang niet altijd heel kritisch in geweest.

U zult zich er dus zelf in moeten verdiepen. Wie meer wil weten over de COVID-19, de prikken en meer kan voor wetenschappelijk onderbouwde informatie terecht op de site van het Artsencollectief. Ook vindt u hier een handige keuzehulp bij de beslissing of u wel of niet een prik wilt nemen.

Zelf ben ik al vroeg actief geworden bij het artsencollectief en ik sta in voor de betrouwbaarheid van deze organisatie. Zij heeft als enige belang een zo eerlijk mogelijke informatie te verstrekken. Het Artsencollectief heeft geen enkel belang in de farmacie en bepleit juist het voorkomen van ziekte door een gezonde leefstijl waarmee u uw afweersysteem versterkt en waarbij onnodig gebruik van medicijnen zoveel als mogelijk wordt voorkomen. Vrijwel alle medewerkers werken onbetaald vanuit idealistische motieven.

Ik hoop van harte dat u iets heeft aan deze informatie en wens u veel wijsheid bij het maken van de keuze die voor u het beste voelt. Zolang de prikken er zijn moeten we respect hebben voor elkaars keuze. En dat begint met respect voor het wonderlijke en prachtige bezit van uw eigen lichaam en gezondheid.

Vriendelijke groet,

Jan Vingerhoets, huisarts

(1) Om deze reden was de QR code dan ook een totaal zinloze maatregel. Mensen met die code mochten bij elkaar komen, maar konden nog altijd gewoon besmet en ook besmettelijk voor anderen zijn. Het was eigenlijk een soort excuus om elkaar alsnog te besmetten en bovendien discriminerend. Vanaf het begin was deze maatregel daarmee moreel uiterst afkeurenswaardig en niet uit te leggen.

Heel de wond

Geschreven door Jan Vingerhoets op 04/02/2023. Gepost in Coronaria. 23 reacties op Heel de wond

Een jaar geleden bracht de Onderzoeksraad voor de Veiligheid een rapport uit met daarin een evaluatie van de maatregelen die de regering heeft genomen tijdens de coronatijd. Daar was wel het een en ander op aan te merken. Ook het wetenschappelijk bureau van het CDA schreef een evaluatie en ook hierin was de kritiek op het beleid bepaald niet mals. Dat laatste kon nog wel weggemoffeld worden door de oude media, die tegen beter weten in roepen dat ze onafhankelijk nieuws brengen, maar als eigendom van een tweetal Vlaamse mediareuzen vooral allemaal dezelfde kant van het verhaal belichten. De regering kon er echter niet onderuit om het OVV onderzoek te bespreken, want daartoe had zij zelf opdracht gegeven. Het was een zeer kritisch rapport: de besluitvorming was onduidelijk en niet transparant. Er werd vooral gestuurd op getallen. In verpleeghuizen voltrok zich een ‘stille ramp’ en de regering had totaal geen oog voor zaken als sociale gevolgen, de gevolgen voor de jeugd of het psychisch welzijn van kwetsbaren. Het was min of meer dezelfde regering die na het debacle van de Toeslagenaffaire beterschap had beloofd met mooi klinkende mea culpa’s en loos gebleken beloften met als nauwelijks verholen adagium: alles voor het pluche.

In het debat over het OVV rapport was het niet anders. Op de vraag of het kabinet niet te hardvochtig was geweest jegens degenen die zich niet hadden laten prikken met het nauwelijks onderzochte ‘vaccin’ was het antwoord een bekende Ruttiaanse woordsalade waarvan neerlandici vermoedelijk pas over enkele decennia de ware betekenis bij benadering zullen kunnen ontwarren. Oké, wellicht was men te hard geweest, “misschien onbedoeld, maar zeker niet bedoeld”. Het is een antwoord in de categorie ‘geen actieve herinnering’ of of ‘proactief archiveren’, steeds met dezelfde betekenis: “ik ben hier nu eenmaal niet om verantwoording af te leggen”.

De werkelijkheid is klip en klaar: de regering heeft er alles aan gedaan om de polarisatie in de samenleving maximaal aan te wakkeren. Zo heeft de Jonge gesteld dat het “arrogant is om niet mee te doen aan het vaccineren”, heeft hij aangegeven ‘’nul begrip” te hebben voor mensen die twijfelden over de prik en meende hij dat IC bedden “bezet werden door ongevaccineerden”. Vermoedelijk had hij die mensen liefst eigenhandig hun bed uit gesleurd en op straat gesmeten. Voor de zekerheid was hij overigens niet aanwezig bij het debat, want geen minister meer. En zo kon het gebeuren dat geen van de verantwoordelijken het lef had om ook maar enige rekenschap af te leggen over de gevolgen van de onder hun ambtsperiode begane misstanden. In de politiek kom je kennelijk gewoon weg met dit soort gekonkel, maar met democratie heeft dit alles natuurlijk bitter weinig meer te maken.

Excuses werden niet gemaakt (daar gaan doorgaans enkele eeuwen overheen), maar goed, Rutte gaf dus toe dat de regering te hardvochtig geweest was. Dat lijkt me het understatement van het jaar. Net als in de Toeslagenaffaire, waar systematische discriminatie van regeringswege usance was, is discriminatie tijdens de coronatijd opnieuw door de regering genormaliseerd. “Niet normaal maken wat niet normaal is”, had Willem Alexander ooit gezegd, maar ja, dat is, zo is wel gebleken, natuurlijk meer voor de bühne. De QR code was een gedrocht waarvan men ook achteraf zelfs niet de moeite heeft genomen om het nut ervan aan te tonen. Toch werd hij gebruikt voor geïnstitutionaliseerde discriminatie. Ineens was toch normaal gemaakt wat niet normaal was.

Het ergste daarvan was nog wel dat de regering een groot deel van de bevolking zover heeft weten te manipuleren dat mensen dit gewoon lieten gebeuren. Als gevolg van een beleid van bewust gecreëerde tweespalt, aanjagen van angst en dwingende maatregelen vond een groot deel van de bevolking het kennelijk oké dat anderen werden buitengesloten. Het werd, zo leren wij uit WOB documenten, versterkt doordat de vrijheid van meningsuiting werd opgeheven door een innige samenwerking van de regering met de veiligheidsdiensten en speciale psyop teams, want er was slechts één mening toegestaan. Toen de regering haar verbindende taak verzaakte en een Staatswaarheid instelde voelden degenen die de zwaarbevochten vrijheid in gevaar zagen komen de verantwoordelijkheid om hun medemens de ogen te openen. De regering creëerde een vijandbeeld van hen, benoemde hen bij ministerieel decreet tot asocialen, isoleerde hen en gaf opdracht hun vrijheid van meningsuiting online op te heffen. Het miste zijn effect niet, want veel gezagsgetrouwen gingen zelfs hier weer in mee. Het leidde tot problemen en verwijdering tussen vrienden, binnen families en zelfs tussen ouders en kinderen. De impact daarvan is enorm. Het gemak waarmee mensen ertoe gebracht blijken te kunnen worden om de schouders op te halen wanneer hun naasten buitengesloten werden, is schokkend. Dat mensen gemakkelijk te manipuleren zijn om normaliter ongewenst of schadelijk gedrag te gaan vertonen is weliswaar in psychologie en filosofie al tientallen jaren bekend en beschreven, maar het in de praktijk ervaren ervan geeft toch een enorme knik in het vertrouwen. Slechts een enkeling stond op en nam het op voor de gediscrimineerde naasten. Massaal keek men de andere kant op. Hoe gemakkelijk is het dan om nog veel verder te gaan? Waar ligt de grens, en is die er eigenlijk wel? Hoeveel van de mensen die dit achteloos toelieten, hebben achteraf ingezien dat ze gestuurd werden door zorgvuldig bedachte psychologische trucjes? Wie is zo flink geweest om te vragen hoe dat voelde, om zelf hierop terug te komen en toe te geven dat ze hun collega, vriend of familielid nooit hadden mogen laten vallen? Pijnlijke vragen die niet verdwijnen als ze onbesproken blijven, maar die de meesten wel uit de weg gaan.

Dit desastreuze beleid heeft Nederland verwond. Het is onbegrijpelijk dat er zo weinig aandacht is voor deze kwestie die voor talrijke mensen zo traumatisch is geweest. Velen hebben zich in de steek gelaten gevoeld door de mensen op wier loyaliteit ze meenden te kunnen rekenen. Dat is een fundamentele knauw in het vertrouwen. Het bagatelliseren en verzwijgen hiervan maakt het extra pijnlijk. Maar hoe moeten we hiermee verder?

Het blijven meedragen van boosheid en verwijt zal alleen verliezers kennen. Daarom zullen we met degenen om wie we geven uiteindelijk met empathie en begrip nader tot elkaar moeten zien te komen. Wat daarvoor nodig is, is allereerst een oprechte en authentieke introspectie bij beide partijen. Degenen die alles maar lieten gebeuren zouden bij zichzelf te rade kunnen gaan of zij niet ergens een grens hadden moeten trekken, bijvoorbeeld toen discriminatie genormaliseerd werd. De critici van het beleid kunnen zich afvragen hoe zij, in hun verontrusting en angst (ja, ook bij hen!), mensen in hun omgeving afgeschrikt hebben.

Wellicht komen we uiteindelijk tot de conclusie dat angst bij beide partijen een rol speelde: bij de een de angst voor het virus, gevoed door de regering en bij de andere de angst voor het verlies van vrijheid en democratie, versterkt door een gevoel, door diezelfde overheid gemarginaliseerd en geneerd te worden. Door dat te erkennen en te bespreken, door daadwerkelijk naar elkaar te luisteren en oprecht te willen begrijpen wat er met de ander is gebeurd, kan er hopelijk begrip ontstaan voor elkaars positie en kan eenieder doorvoelen of en in hoeverre het opportuun is om de hand in eigen boezem te steken, eentueel excuses te maken, te aanvaarden of beide. De wonden zullen anders moeilijk of niet helen en we zullen in elk geval niet verder komen als we de pijnlijke vragen en het persoonlijke gesprek hierover uit de weg blijven gaan. Misschien is het wel zinvol om hiervoor een jaarlijks terugkerende nationale dag van Begrip en Vergeving te organiseren. Want onderschat het niet: de pijn en het leed zijn groot genoeg om dat te rechtvaardigen.

Blogdo©

Van nieuw leven: een Kerstvertelling

Geschreven door Jan Vingerhoets op 17/12/2022. Gepost in Coronaria. 21 reacties op Van nieuw leven: een Kerstvertelling

“Als we íets leren van de geschiedenis,

dan is het wel dat we niets leren van de geschiedenis”

Friedrich Hegel, filosoof

Het ontstaan van nieuw leven is één van de meest fascinerende aspecten van het menselijk bestaan. De geboorte getuigt van de kracht en doorzetting van de vrouw, zo grotesk dat die van menig stoere vent daarbij terstond verbleekt. Daarentegen is de conceptie een relatief eenvoudig proces met als belangrijkste ingrediënten een plezierige samenwerking en een zekere mate van gemeenschapszin.

Ook het kerstverhaal gaat over dit thema. Het bevat wijsheden voor onze huidige tijd, verpakt in een oude vertelling over het ontstaan van nieuw leven. Bij dit laatste valt overigens op dat het focus wat meer ligt op de daadwerkelijke geboorte terwijl de conceptie zelf wat meer in engelachtige nevelen gehuld blijft. Om eerlijk te zijn kan ik dat niet geheel verklaren, beperkt als ik ben in mijn denken door mijn natuurwetenschappelijke achtergrond. Soms kan ik het even niet laten om zelf na te denken, want ieder mens heeft nu eenmaal zijn eigen onhebbelijkheden, en op die momenten waag ik mij soms aan tersluikse speculaties. Wat heeft zich nu precies afgespeeld tijdens het nachtelijk bezoek van die knappe engel aan de onbezoedelde Maria? Was de inhoud van de boodschap nu echt louter verbaal en sprak de engel slechts enkele gevleugelde woorden? Of was er meer en is het bijbelse verhaal onderworpen aan censuur, die immers van alle tijden is? Zou een WOB-verzoek….maar al snel staak ik mijn gepieker en herpak ik mij: ik heb inmiddels geleerd dat ik gewoon moet geloven en niet altijd alles moet willen begrijpen.

Dus we stellen hier geen verdere vragen: Maria werd hoe dan ook zwanger en voor zover ik heb kunnen nagaan verliep de conceptie behoorlijk vlekkeloos en de zwangerschap voor het grootste deel voorspoedig. Totdat… er een brief van de regering op de mat plofte.

Verbaasd legde Jozef zijn hamer neer. “Marie, post van de overheid!”, riep hij naar de keuken. Hij was zelf meer een man van het praktische werk en als het even kon liet hij niet alleen de keuken, maar ook de administratie graag aan zijn vrouw over.

Maria opende de brief en las dat het keizerlijk hof alle mensen opriep om zich te melden zodat ze iedereen in een Registratiesysteem kon laten opnemen. Dat was gewoon beter, veiliger en bovendien wel zo overzichtelijk, zo stond het vriendelijk uitgelegd in de brief. Wat er overigens niet in stond en wat de jonge ouders in hun onschuld ook niet konden bevroeden, was dat de keizer hier heel andere bedoelingen mee had….

“Moeten we hier eigenlijk wel aan meedoen, lieverd?”, vroeg Maria met enig wantrouwen in haar stem. Vrouwen, en zeker moeders, hebben namelijk vaak een wat scherpere intuïtie voor gevaar dan mannen, die doorgaans wat goedgeloviger zijn. “Ach Marie, dat kan allemaal echt geen kwaad hoor”, wuifde Jozef haar bedenkingen weg. Hij was niet echt een man van argumenten: gezagsgetrouw en deugdzaam als hij was stelde hij verder geen vragen. Op de achtergrond balkte een instemmend ‘i-aa!’. “Kom”, sprak Jozef kordaat. Hij hield niet van dralen.”Ik pak de ezel!”. Dus graaiden ze een zwik spullen bijeen, en alras waren zo de timmerman en zijn hoogzwangere gade op weg voor de lange reis naar het registratiekantoor. De tocht bleek echter wat al te optimistisch gepland, want na enkele dagen reizen kwamen de weeën opzetten. En ja hoor, u raadt het al: in de wijde omtrek was geen dokter, ziekenhuis of vroedvrouw te bekennen. Dat was natuurlijk pech. Maar helaas, daar bleef het niet bij. Want er zou nog een heel ander probleem gaan opdoemen, iets waar wij tweeduizend jaar na dato nog allemaal schande van spreken.

Uitgeput kwam het zwangere stel aan bij een herberg waar ze hoopten te kunnen uitrusten voor de nacht. Maar ze hadden buiten de regels gerekend. “Helaas, zonder registratiebewijs kom je er hier niet in”, sprak de waard beslist, want hij had zo zijn orders. En ook bij de volgende herbergen was het mis. “Opdracht van de keizer”, klonk het bits.

“Hohoho!” probeerde Jozef, want hij was dan wel wanhopig, maar bleef toch graag in de juiste sfeer. “Ik snap er niks van!”. Onthutst over zoveel gebrek aan medemenselijkheid wees hij naar zijn hoogzwangere vrouw. Er kwam net een flinke wee opzetten. “Kunnen we hier niet even als volwassenen over praten?” De herbergier keek argwanend om zich heen, als kon hij elk moment verraden worden, en schudde afwerend zijn hoofd. “Discussie over besluiten van de keizer is strikt verboden!” Het waren gekke tijden en een mens kon maar beter geen risico lopen. Vinnig gooide de herbergier de deur dicht in het gezicht van het verbouwereerde stel. Langzaam drong het tot hen door. Zwanger of niet, zonder registratiepapiertje waren ze in geen enkele herberg of taverne welkom (tientallen generaties later werkt dit deel van het kerstverhaal nog altijd brede verontwaardiging op, want zoiets is in onze beschaafde tijd natuurlijk totaal ondenkbaar). Teleurgesteld en verdrietig sjokten ze verder door de donkere nacht. Ze konden nauwelijks bevatten wat hen overkomen was. Waar waren ineens de ooit zo vanzelfsprekende medemenselijkheid en hulpvaardigheid gebleven? Hoe konden de mensen dit in Godsnaam laten gebeuren?

Dit was dus blijkbaar de nieuwe onredelijkheid waarover de Keizer de laatste tijd vaker gesproken had.

Na enkele vermoeiende uren vond het jonge paar ergens in het veld een verlaten stal, waar een paar van de kudde losgeraakte schapen en wat vee een beetje sullig herkauwend voor zich uit stonden te staren maar waar nog wel ruimte was voor een bevalling, die vervolgens snel en ongecompliceerd verliep. En voor wie het verhaal niet kent: het was een jongetje.

“Wat een wonderkind! Hoe zullen we hem noemen, Marie?” riep Jozef enthousiast.

“O jezus, daar heb ik nog helemaal niet over nagedacht”, schrok Maria.

“Goed, dat is dan geregeld” , antwoordde Jozef tevreden. Hij sloeg graag spijkers met koppen. “Dan ga ik nu even een kribbe in elkaar timmeren!”. En fluitend nam de kersverse vader de hamer ter hand.

Welaan, wie ooit bevallen is, weet dat de kraamvisite vaak sneller op de stoep staat dan je lief is en dat was in die tijd niet anders. Kort na de geboorte werd het al snel een drukte van jewelste, want een hele club engelen had vanuit de lucht alles al gesignaleerd en ik hoef u natuurlijk niet te vertellen dat engelen nogal graag kletsen, bij voorkeur in koor. Zo kon het gebeuren dat er op die decemberavond al snel heel wat herderlijke kraamvisite bij de stal samendromde en weldra vulde de sterrenhemel zich met gelach, gezang en de geur van wierook en andere verboden middelen. Bovendien hadden die exotische mannen zelf ook nog allerlei kraamkadootjes en lekkernijen meegenomen, dus naar verluidt werd het eigenlijk nog best een gezellige avond, die dan ook tot op heden door velen nog elk jaar rond deze tijd wordt herdacht.

En wat die volksregistratie betreft: het schijnt er niet meer van gekomen te zijn, of in elk geval is daarvan nimmer meer wat vernomen. De baby groeide voortvarend op tot een jongeman met een zekere uitstraling en een flink sociaal netwerk. Hij had een eigen mening, maar sprak met iedereen. Het schijnt dat hij naastenliefde, tolerantie en respect voor zijn medemens nastreefde. Helaas had de overheid in die tijd heel andere belangen (iets wat wij ons nu nauwelijks meer kunnen voorstellen) want met naastenliefde verdien je geen geld en voor je het weet kost die flauwekul je de macht. Hij werd dus gemakshalve genegeerd en neergezet als een hinderlijke lastpost. De keizer vertelde de mensen dat de jongeman verschrikkelijk gevaarlijk was en velen geloofden dat klakkeloos, want wat de keizer zei was immers altijd waar. Nou ja, er waren wel wat mensen die daar anders over dachten, maar daar kon je kort over zijn: die waren daaps. Kom op zeg, een mens had tegenwoordig echt wel wat anders aan zijn hoofd.

Gelukkig voor de keizer was het in die tijd niet zo moeilijk om iemand voor een tribunaal te sleuren als hij verdraagzaamheid predikte of mensen probeerde te helpen, ook weer zoiets wat in onze beschaafde tijd natuurlijk niet meer denkbaar is. Voor wie even met een zak zilverlingen rammelde was een verrader zo gevonden, en zo kon het gebeuren dat deze vriendelijke jongeman fluks veroordeeld en onschadelijk gemaakt werd en naar verluidt ging dat er niet erg zachtzinnig aan toe. Pas vele jaren later zou men gaan inzien dat dit een van de grootste miskleunen uit die tijd was. Toch heeft de goeierd vóór zijn voortijdig overlijden nog aardig wat mensen weten te inspireren en ook daarna heeft hij het concept ‘nieuw leven’’ op een heel originele en wonderlijke manier vormgegeven. Nee, je kunt van alles van hem vinden, maar hij had zo zijn principes en liet zich daar niet van af brengen.

Een echte doorzetter was het. Daar mogen we best een voorbeeld aan nemen.

Blogdo©.

Dankwoord

Geschreven door Jan Vingerhoets op 05/11/2022. Gepost in Coronaria. 10 reacties op Dankwoord

Lieve mensen,

De rechtszaak van 19 oktober jongstleden heeft enorm veel aandacht gekregen. Dat gaat nog even door maar leidde al heel snel tot een werkelijk ongekende tsunami van steun uit binnen-en buitenland.

Graag wil ik mijn grote dank uitspreken voor de overrompelende hoeveelheid reacties die ik heb gekregen. Ze waren zonder uitzondering positief, en dat is toch wel uniek in deze tijd waarin een ‘verkeerde’ mening vaak al heel snel een stempel krijgt.

Aanvankelijk dacht ik alles gewoon in stilte te laten verlopen, maar het liep een beetje anders. Uiteindelijk is dat ook beter, want enorm veel mensen blijken zich gesterkt en zelfs geïnspireerd te voelen.

De onophoudelijke stroom kaarten met vaak warme, lieve steunende en ontroerende teksten heeft me enorm geraakt. Het zijn er zoveel dat het helaas onmogelijk is om eenieder persoonlijk te bedanken. Die massale waardering draag ik graag op aan de dappere dokters, apothekers en medewerkers die samen met mij pal bleven staan voor de Wet van de Medemenselijkheid. De meesten moeten de gang naar de rechter binnenkort gaan maken.

Helaas heb ik geen toegang meer tot LinkedIn en niet iedereen leest mijn blogs. Daarom stel ik het erg op prijs als je dit bericht wilt delen, in de hoop dat het terecht komt bij de mensen die de moeite namen om zo massaal kaarten te sturen.

Ik kan niet genoeg benadrukken hoe zeer dit gevoeld en gewaardeerd wordt. Het geeft aan dat dit leeft en dat we moeten doorgaan. Binnenkort zal ik dan ook het vervolg beschrijven in deel 2 van het blog ‘de Wet van de Medemenselijkheid”.

Een dankbare en warme groet,

Jan Vingerhoets

De oplossing

Alwéér een oproep voor de corona-booster! Wat te doen?

Heel de wond

Van nieuw leven: een Kerstvertelling

Dankwoord

Meld je aan om niets te missen