Auteur: Jan Vingerhoets

De oplossing

Geschreven door Jan Vingerhoets op 13/12/2023. Gepost in Coronaria. 42 reacties op De oplossing

Het opgeloste DNA loste ook mijn dilemma op

Het nieuws dat diverse laboratoria opneembaar DNA aantroffen in de coronavaccins is zonder meer schokkend en zou zonder enige twijfel moeten leiden tot een onmiddellijke stop op het prikken. Ook de aansprakelijkheidskwestie komt erdoor in een geheel ander licht te staan.
Het is onbegrijpelijk dat medici hier niet veel massaler voor waarschuwen. Even onbegrijpelijk is het dat media hun fundamentele taak verzaken en dit niet onmiddellijk oppakken. Op LinkendIn heeft dit stuk binnen 24 uur na publicatie al een shadow ban gekregen om te verspreiding te beperken. Ik stel dan ook voor dat u dit stuk massaal deelt. Het onderwerp is er meer dan groot genoeg voor.

Vorige week hadden we een interessante uitzending bij Ongehoord Nieuws. De tijd was eigenlijk te kort, want het loog er niet om wat hier ter tafel kwam.

De brief van de EMA waarin onomwonden werd aangegeven dat de goedgekeurde indicatie voor de vaccins destijds volledig anders was dan de regering ons altijd had wijsgemaakt. We werden nog eens geconfronteerd met de video waarin Hugo deze leugen voluit in ons gezicht gooit, wetende dat wat hij vertelt gewoon onwaar is. Het is allemaal heel wat kwaadaardiger dan ik me ooit had kunnen en willen voorstellen.

Er waren nieuwe cijfers over de aanhoudende oversterfte die opnieuw een griezelig nauwkeurige parallel vertoont met de prikcampagnes. De oude media blijft doodleuk zwijgen: en weer kan ik het maar niet begrijpen.

Zelf besprak ik mijn grote zorg: de vaststelling in diverse labs dat de onderzochte vaccinvloeistoffen verontreinigd blijken met vreemd DNA, een bijproduct van het fabricageproces. Dat was tot daar aan toe, maar de ontdekking dat het DNA mee-verpakt wordt in de vetbolletjes is ronduit schokkend. Want het gevolg is ten eerste dat dit DNA hierdoor intact blijft, maar vooral ook dat het in principe probleemloos: hop! de celkern in kan. En dat het daar even probleemloos kan worden ingebouwd in het eigen DNA van elke cel. Definitief, no way back. Dit is helaas geen theorie, want deze techniek wordt in het lab veelvuldig gebruikt om DNA in een celkern aan te passen en staat bekend als lipofectie. Het werkt dus gewoon. De labs toonden de daadwerkelijke inbouw nog niet aan, maar dat was ook niet de onderzoeksopzet. Het lijkt niet meer dan een kwestie van tijd.

Hoe zit het nu precies?

Bij de vaccins gaat het om het stofje mRNA. Om dat op grote schaal te kunnen produceren heeft Pfizer een ‘mal’ van DNA gebruikt. Die mal wil je na gebruik ook weer verwijderen, maar dat laatste lukt dus niet helemaal: er blijft DNA achter. Dat is afkomstig van bacteriën. Die bevatten cirkelvormige stukjes DNA, die plasmide-DNA worden genoemd.

De volgende stap is dat het vaccinstofje mRNA wordt ingepakt in heel kleine vetbolletjes. Hierdoor wordt het beschermd tegen afbraak en kan het ook nog eens makkelijk in je cellen worden opgenomen. Maar bij dat proces wordt geen onderscheid gemaakt tussen stukjes mRNA (zeg maar, het vaccin) en bacterie-DNA (dat alleen even als mal fungeerde maar als verontreiniging achterbleef). Dat betekent dat het DNA nu ineens meelift met dit proces, dat het óók wordt ingepakt in vetbolletjes en dus óók de cel in kan. En nu is er ineens wél een probleem – en niet eens zo’n kleintje ook. Want als deze stukjes bij je eigen DNA komen, kunnen ze daar worden ingebouwd. En dat wil je dus echt niet, want dit betekent dat ons eigen DNA onherstelbaar en blijvend kan veranderen.

Je DNA! Dat is de basis van werkelijk alles wat er gebeurt in je lichaam. Of je nou een mens bent, een mammoet of een spruitje: je bestaat, je leeft en functioneert door je DNA. Het is het fundament van elk leven en bevat de code voor elk biologisch proces. Iedere cel bevat jouw unieke DNA, veilig opgesloten in de kern die als een soort kluis fungeert voor dit kostbare materiaal. Vreemde stoffen komen daar niet bij, tenzij… je ze in die minuscule vetbolletjes inpakt. En dat is dus precies wat er gebeurd is met de verontreinigingen die ontdekt werden in de vaccins. Die zitten in elk onderzocht flesje, in elke dosis – en wel met miljarden kleine stukjes tegelijk – verpakt in die vetbolletjes waar ze nou juist níet in terecht hadden mogen komen.

Wat gebeurt er vervolgens en wat is het effect?

Vanuit het lab, waar bij bepaalde onderzoeken op precies dezelfde manier DNA wordt ‘aangepast’, weten we dat een deel van dat vreemde DNA wordt ingebouwd in het DNA van de ontvangende cel. Dat is maar een heel klein percentage. Maar in een enkele individuele dosis vaccin werden miljarden ingepakte DNA deeltjes gevonden. En een klein percentage van miljarden, dat zijn toch nog best wel wat deeltjes. Wat het effect van de inbouw is, is volstrekt onvoorspelbaar en hangt onder andere af van de plaats waar het ingebouwd wordt.

Wat we in elk geval wel weten is dat een verandering in dit DNA niet meer terug te draaien is en aanwezig blijft zolang de cel leeft. En als de cel zich deelt, zullen alle ‘nakomelingen’ van die cel dezelfde afwijking in zich dragen. Dat blijft zo, levenslang.

In het beste geval gebeurt er niets. Het kan ook zijn dat een deel van de code voor het spike eiwit in je DNA wordt opgenomen. In dat geval kunnen je eigen cellen zeer langdurig, afhankelijk van de integratieplaats, misschien wel levenslang, dit deel van het spike eiwit maken en dan zou er een chronische ontstekingsreactie kunnen ontstaan tegen je eigen weefsel. Het is niet ondenkbaar dat zoiets een rol speelt bij onbegrepen klachten zoals long COVID, de bekende hartspierontstekingen of erger. Het is ook mogelijk dat de DNA veranderingen ervoor zorgen dat de rem op kwaadaardigheid het niet meer doet. In dat geval kan de ontwikkeling en groei van kankercellen ineens uit de bocht vliegen. Kortom: dit effect wil je absoluut niet.

Maar het is niet eens de vraag óf het gebeurt. Nee, het gebeurt gewoon. Het is hooguit de vraag hoe vaak en waar je DNA functie verstoord raakt. De gevolgen zijn volstrekt onvoorspelbaar en kunnen zonder overdrijving worden vergeleken met Russische roulette.

Critici van dit verhaal zwakken het af door te zeggen dat deze bevindingen nog niet door vakgenoten zijn bevestigd (ze zijn nog niet ‘peer reviewed’, zoals dat officieel heet). Maar dat argument gaat niet op: de bevindingen zijn door verschillende labs bevestigd en bovendien kennen we zoals gezegd exact dit principe van DNA aanpassing al uit het lab. We weten dus gewoon dat het zo werkt! Het bezwaar van peer review is dan ook niet meer dan formeel. Bovendien: als de aanwijzingen voor mogelijke ernstige schade zo sterk zijn en je wilt wachten op de review, dan is er maar één eerlijke reactie mogelijk: je stopt onmiddellijk met prikken totdat je glashard hebt aangetoond dat het veilig is. De bewijslast ligt niet bij de patiënt of de arts die zich zorgen maakt. Nee, het is aan de fabrikant om de veiligheid aan te tonen van dit product, zeker nu dat in een ijltempo op de markt gezet is en goedgekeurd is door een EMA, die nota bene ook nog eens voor het grootste deel door de dit soort fabrikanten wordt gefinancierd. Argwaan is hier geen teken van complot- maar van logisch denken en moreel besef. Van verantwoordelijkheid nemen.

We kunnen rustig stellen dat er hier sprake is van een blunder van ongekend formaat. De makers van de vaccins wisten dat er DNA in de vaccinvloeistof zou achterblijven, want er waren door de EMA zelfs grenzen gesteld aan de toegestane mate van verontreiniging. Dus ook die was op de hoogte. Het kan haast niet anders dan dat de mensen die het proces van inpakken in vetbolletjes gebruikten, zich gerealiseerd hebben dat dit ook met het DNA zou kunnen gebeuren en wat daarvan de gevolgen zouden zijn. Ik kan zelf maar één reden bedenken waarom men dat genegeerd en verzwegen heeft: er moest snel en veel vaccin gemaakt/geld verdiend worden en de veiligheid moest daarvoor wijken.

De mogelijke gevolgen zijn enorm. Maar ineens lijken veel stukjes van de puzzel in elkaar te vallen. Want waarom wordt het spike eiwit veel langer in het lichaam gedetecteerd dan ons beloofd was? Wellicht door de inbouw in DNA, waardoor cellen gewoon nieuw spike of een gedeelte daarvan blijven maken? Waar komen de vele ontstekingen, chronische klachten en auto immuunziekten bij geprikten vandaan? Speelt een verstoring in het eigen DNA hierbij een rol? En hoe zit het met de oversterfte? ‘Je doet het voor een ander’, was de hulpvaardige slogan, maar als je bijwerkingen krijgt is die ander er even niet voor jou. Op diezelfde feitelijk onjuiste slogan zijn de discriminerende QR passen gebaseerd. Daardoor waren de codes in werkelijkheid een vrijbrief voor besmetting.

Maar er is meer: dit alles heeft naar mijn inschatting enorme gevolgen voor de aansprakelijkheid, waar fabrikant en overheid zich onderuit wilden wurmen. De goedkeuring voor de vaccins was echter gebaseerd op de aan de EMA aangeboden vaccinsamenstelling. En bij het meest toegediende vaccin, dat van Pfizer, waren die eerste proef-vaccins waren via een heel ander productieproces gemaakt: hier kwam geen bacterie-DNA aan te pas. Dat proces was niet geschikt voor massaproductie. Dus toen de hele wereld geprikt moest worden, is er overgestapt op een andere manier van productie – en daar is plots wel dat bacterie-DNA aan te pas gekomen. Alleen… Pfizer was in alle drukte even vergeten om dat detail te vermelden. Ach ja, we vergeten allemaal wel eens wat, nietwaar?

Vergis je niet: de betekenis hiervan is enorm. De registratie is immers afgegeven voor een product dat op een fundamenteel punt afwijkt van het spul dat aan de bevolking is toegediend. Het is dus nog maar zeer de vraag of fabrikant en overheid zich kunnen verschuilen achter afspraken over vrijwaring van verantwoordelijkheid.

Vele mensen zouden deze schokkende bevindingen moeten oppakken. Wetenschappers hebben zich in de afgelopen jaren te pas en te onpas uitgelaten over het feit dat je DNA nooit en te nimmer zou kunnen veranderen door de vaccins. Die geruststelling blijkt niet terecht. Toch heb ik nog niemand van hen gehoord die het lef had om toe te geven dat men te voorbarig is geweest. Als medici, wetenschappers en journalisten hier integer zouden reageren op dit schokkende nieuws, zou het een enorme klap voor het hele vaccinprogramma moeten zijn. Elke dokter zou de spuit onmiddellijk uit zijn handen moeten laten vallen. Maar ook journalisten zouden onmiddellijk hun verantwoordelijkheid moeten nemen en zich de blaren op de vingers schrijven over alles waarover zij de laatste jaren hebben gezwegen: onzinnige lockdowns, het vertrappen van grondrechten, uitsluiting, averechts werkende QR codes, bewuste misleiding van overheidswege, oversterfte, verontreinigde ampullen en meer van de massale dwalingen die in de laatste jaren over ons uitgestort zijn. De conclusie kan dan ook niet anders zijn dan: geen prikken meer nemen. In elk geval niet totdat de veiligheidsissues zijn opgelost, de oversterfte is opgehelderd, het in vetbolletjes verpakte DNA uit de prikken verwijderd is, et cetera, et cetera.

Het lijkt me een goede slogan voor een eindejaarscampagne van SIRE:

“Je bent een rund als je met je DNA stunt”.

Blogdo©

Mijn dank gaat uit naar dr. M. Fornerod, moleculair bioloog, universitair hoofddocent en DNA-expert aan het Erasmus Medisch Centrum voor zijn waardevolle adviezen en aanvullingen op dit stuk.

Achtergrond- en verdere informatie:

Het originele onderzoeksartikel is vrij technisch en vindt u via deze link

Een toelichting bij het originele onderzoek vindt u bij het Artsencollectief

Een heldere uitleg bij Blckbx van dr. M. Fornerod, moleculair bioloog en DNA expert aan het Erasmus MC vindt u hier (kijk vanaf 16’05”)

Een korte reportage van de Duitse omroep ARD kunt u bekijken via deze link (Duitstalig)

Hoera, verkiezingen!

Geschreven door Jan Vingerhoets op 22/11/2023. Gepost in Overige blogs. 19 reacties op Hoera, verkiezingen!

Het is verkiezingsdag: vandaag vieren we de democratie. Iedere volwassen ingezetene mag zonder last of ruggespraak, in volledige vrijheid, zijn stem uitbrengen. Dat klinkt geweldig, toch?

Maar het klinkt aanzienlijk mooier dan het is. Ik zou zeker gaan stemmen, maar wie niet nadenkt is als een kind in de draaimolen: voor de illusie van controle mag je een rondje mee achter een van de 6 stuurwielen in een autootje, waarvan de draairichting uitsluitend wordt bepaald door de uitbater van de attractie. En aan het eind van de rit ben je geen meter verder gekomen.

Zo gaat het ook met de verkiezingen. We kiezen tussen enkele vertegenwoordigers van een baantjescarrousel, die vooral met hun eigen carriere bezig zijn en de macht in ons land allang hebben overgeheveld maar ongekozen globalistische organisaties. Als kiezer is u nooit iets daarover gevraagd, maar u moet niet zeuren, want u hebt elke 4 jaar een vakje rood mogen maken, waarna de uitbaters geheel autonoom hun rondjes draaien en zich vier jaar lang geen seconde meer om u bekommeren.

Slechts een enkele politicus prikt door dit placebo-circus heen en heeft zelfs het lef om dat voluit te benoemen. Maar die wordt dan ook op alle mogelijke manieren buitenspel gezet.

Eerst trof een paraplu Thierry Baudet hardhandig op het hoofd en enkele weken later was er een andere minkukel die het met een bierfles op hem gemunt had. De vergelijking dringt zich op met de aanvallen op Pim Fortuyn die eerst taarten en later kogels in zijn gezicht kreeg. Zo proberen laaghartige lieden de democratie het zwijgen op te leggen. Onder het mom van antifascisme bedienen zij zichzelf van geweld, een van de handelsmerken van de stroming die ze zeggen te bestrijden. En wat je ook van Baudet en zijn beweging vindt: op fascisme heb ik ze nooit kunnen betrappen.

Toen ik de beelden zag, vroeg ik me trouwens af wat hier eigenlijk de rol van de politie is. Tijdens de paraplu-aanval kwamen ze nauwelijks in actie en na het bierfles-incident mochten de voorvechters van geweld rustig voor het politiebureau blijven staan met teksten als het weinig aan de verbeelding overlatende ‘Pim Fortuyn is dood’. Het is absurd dat dergelijke provocaties klaarblijkelijk voor de politie geen aanleiding vormen om op te treden. Ronduit stuitend is het contrast met de toenmalige coronademonstraties op het Malieveld, waar volstrekt vreedzame demonstranten door de politie werden bedreigd met honden en hen met waterkanonnen ernstig letsel werd toegebracht. Niemand van hen had enig geweld gebruikt of bepleit.

Natuurlijk putten de andere politici zich uit in veroordelingen. Wat moeten zij anders?

Maar het zijn absolute krokodillentranen, want net als de media hebben zij geen enkele gelegenheid onbenut gelaten om Baudet zonder enige onderbouwing te framen als een extreemrechts gevaar. Het is een beproefd concept: plak met zijn allen een veroordelende term op een persoon en het is niet eens meer nodig om met voorbeelden of bewijzen te komen, de massa neemt het kritiekloos over, het framen doet vanzelf zijn werk. De media doet hier driftig aan mee, want wie niet in het plaatje past wordt ofwel doodgezwegen ofwel in de val gelokt en van een negatief frame voorzien. En dan is er altijd wel een gek die dit meent om te moeten zetten in geweld, waarna je dan als politicus je handen in onschuld kunt wassen en luidkeels kunt roepen hoe schandelijk dit is. Donder op, wat een schijnheiligheid.

Maar de val werkt niet altijd, zoals we zagen bij de absurde vertoning die NPO in elkaar tructe met een zogenaamd ‘representatief’ publiek. De zorgvuldig gecaste Bram, een karikatuur met hoog Jiskefetgehalte, kreeg hierin een zielige hoofdrol waardoor het nauwelijks nog mogelijk was om hem, of eigenlijk het hele programma, serieus te nemen. Bram stelde dat hij in al zijn slachtofferigheid veilig over straat zou moeten kunnen. Met dat laatste ben ik het overigens helemaal eens.

Maar vervolgens bleek hij Baudet daar persoonlijk verantwoordelijk voor te stellen, getuige de vraag aan de politicus hoe die daar persoonlijk voor zou gaan zorgen. In tegenstelling tot Bram koos Baudet nou juist niet voor de slachtofferrol. Want het was natuurlijk wel een inkoppertje: terwijl Brammetje, veilig glitterend over straat paradeerde was het niet hij, maar juist Baudet die kort tevoren een hersenschudding was gemept. Maar laatstgenoemde liet zich wijselijk niet verleiden om zich te verlagen tot de laffe emo-tv van zijn opponenten. De juiste vraag was natuurlijk geweest: hoe gaan al die politici en de media, die niet ophouden met framen, voortaan zorgen dat echte oppositieleden ongedeerd over straat kunnen?

Dit alles illustreert hoe ziek het fundament onder onze schijndemocratie is. Meningen die niet gedeeld worden zijn kennelijk voor menig gestoorde lafaard reden om geweld te gebruiken, daarbij subtiel aangespoord door het framingproces. Een politicus die vragen stelt bij het faciliteren van oorlogen met miljarden overheidsgeld, een actie waarvoor geen kiezer zich ooit heeft mogen uitspreken, terwijl ondertussen de overheidsfinancien overeind gehouden moeten worden met voor velen onbetaalbare energiebelastingen en bezuinigingen op ouderenzorg: zo’n politicus doet zijn plicht. Daar zijn er niet veel meer van: verreweg de meeste politici maken zich vooral druk over hun baantje en carriere.

Als het zo uitkomt wisselen zij daarbij zo nodig zonder blikken of blozen net zo vaak van ideologie als van ondergoed. Zo plande Rutte de kabinetsval heel toevallig zo dat hij zijn handen op tijd vrij had voor een leuk baantje bij de NAVO (een sollicitatie die hij zorgvuldig had voorbereid met harde oorlogsretoriek) en verhuisde Yeşilgöz in de afgelopen jaren geruisloos van SP via PvdA naar VVD, want zodra de macht lonkt, ruil je natuurlijk gewoon je principes in: veel van onze politici hebben helaas de ruggengraat van een slak met een dwarslaesie.

Iemand als Baudet heeft nooit geweld gepropageerd, stimuleert geen oorlogen en was, heel anders dan Rutte (‘we steunen Israël onvoorwaardelijk’), zeer genuanceerd over het conflict in Israël: “ik rouw om alle onschuldige slachtoffers aan beide zijden”. Zeker, hij is openhartig en spreekt in tegenstelling tot veel anderen niet volgens voorgeprogrammeerde scripts, waardoor er weleens een wat onhandige opmerking uit komt. Maar liever zoiets menselijks dan de totale kilheid van Rutte, bij wie het onzeglijke leed van de Toeslagenaffaire aan de schuldige handen kleeft en die het overheidsbudget liever besteedt aan granaten en ander wapentuig dan aan compensatie van de slachtoffers van de onterechte kinderroof of van de gaswinning in Groningen, en die als dat zo uitkomt noch in zijn telefoon, noch in zijn hoofd enig geheugen blijkt te hebben. Zou hij dan misschien ook een klap op zijn hoofd gehad hebben? Dat is dan vast geen pijpje pils geweest, maar gezien de mate van geheugenverlies op zijn minst een flinke Magnum met zwaar bier.

Het minste wat we kunnen doen is vandaag steun betuigen aan een van de politici die zich ten koste van lijf en leden persoonlijk sterk maken voor het herstel van vrijheid en transparantie, zwaarbevochten waarden die onder onze ogen wegsijpelen. Dit is geen stemadvies, maar heel veel keuze laat dit criterium nu ook weer niet.

Blogdoⓒ

Alwéér een oproep voor de corona-booster! Wat te doen?

Geschreven door Jan Vingerhoets op 30/09/2023. Gepost in Coronaria. 72 reacties op Alwéér een oproep voor de corona-booster! Wat te doen?

Dit is eigenlijk helemaal geen blog.

Het is een stuk dat ik geschreven heb omdat ik van veel van mijn patiënten hoorde dat zij niet wisten wat zij moesten doen met de oproep voor de zoveelste coronaprik. “Helpen al die vorige prikken dan niet?”, was vaak de vraag. En “Wat vind je van al die berichten over bijwerkingen?”

Ik besefte dat de patiënten op mijn spreekuur maar een klein deel uitmaakten van al die mensen die het niet meer weten. Zelfs sommige dokters die nooit kritisch waren, gaan nu toch twijfelen merk ik. Daarom besloot ik wat overwegingen op mijn website te plaatsen. En zoals vaker was het mijn wijze vrouw die me stimuleerde om dit stuk voor een groter publiek toegankelijk te maken. Ik hoop dat velen er iets aan hebben. Delen is zoals altijd toegestaan.

Eén dezer dagen krijgen mensen boven de 60 jaar een uitnodiging voor een nieuwe corona-prik. Veel mensen vragen mij of ze deze prik nu wel of niet moeten gaan halen.

Vooropgesteld: het al dan niet nemen van preventieve behandelingen is altijd een persoonlijke keuze die alleen kan worden gemaakt na zo volledig en eerlijk mogelijke voorlichting. De onaantastbaarheid van het lichaam is een grondrecht en daaraan mag nooit getornd worden. U bent dan ook altijd zelf degene die beslist over uw lichaam.

Dat gezegd hebbende: zoals bekend ben ik vanaf het begin kritisch geweest over de coronaprikken. Dat ben ik nog steeds. Maar ik blijf ook van mening dat zolang ze aangeboden worden, eenieder op zijn minst eerlijk moet worden voorgelicht en alleen daarmee een goede beslissing kan nemen. Die eerlijke voorlichting is er vanaf het begin niet geweest omdat de overheid bij herhaling informatie verstrekte die niet bleek te kloppen. Zo suggereerde zij met de uitspraak ‘je doet het voor een ander’ dat geprikten niet meer besmettelijk zouden zijn, terwijl uit overheidsstukken blijkt dat men heel goed wist dat dit onjuiste informatie was. Ondanks dit alles gaf men alleen ruimte aan mensen die pro-prik waren. Critici werden uit het debat geweerd en mensen die vragen hadden en zich niet zomaar lieten inspuiten met een geheel nieuw middel werden door de minister zelfs als ‘asociaal’ betiteld.

Eigenlijk begon de voorlichting al met een soort valse start, want de coronaprik is in feite helemaal geen vaccin. In officiele documenten van de regering wordt gesproken van ‘gentherapie’ en dat is het ook. De term ‘vaccin’ is vooral ingezet voor een betere acceptatie van de prikken onder de bevolking, omdat de klassieke vaccins bij veel mensen nu eenmaal vertrouwd zijn. Maar de coronaprikken werken fundamenteel anders. Zij bevatten superkleine vetbolletjes met daarin het zogenaamde mRNA. Dat is een stukje erfelijk materiaal. Dit erfelijk materiaal zet gezonde cellen aan tot het vormen van eiwitten die eigenlijk bij het virus horen en helemaal niet in een gezond lichaam gemaakt worden. Deze nieuw gemaakte eiwitten zijn de zogenaamde spike eiwitten. De bedoeling is dat er vervolgens antistoffen gevormd worden tegen deze cellen die het spike eiwit gemaakt hebben. Het gevolg daarvan is dat deze -voorheen gezonde- cellen door het eigen afweersysteem worden aangevallen en doodgemaakt. Dit noemen we een auto-immuunreactie. Normaal is dat zeer ongewenst en beschouwen we dat zelfs als een ziekte. Hier was het echter de bedoeling het lichaam snel immuniteit zou opbouwen, dat de vetbolletjes met mRNA keurig in de buurt van de injectieplaats blijven waar ze weinig kwaad konden en dat ze ook snel weer zouden worden opgeruimd. Maar dat bleek een vergissing, want geen van beide gebeurt. Alleen: die informatie werd echter nauwelijks gegeven, en waar geen eerlijke of volledige informatie wordt gegeven, ontstaat vroeg of laat een probleem.

De vetbolletjes met mRNA blijken namelijk soms maanden later nog aanwezig te zijn. En ze blijken zich bovendien in het gehele lichaam te verspreiden. Ze stapelen zich zelfs op in allerlei weefsels zoals milt, lever, hersenen, beenmerg en eierstokken. Ook komen ze terecht in moedermelk. Wat van deze onverwachte verspreiding uiteindelijk het effect is weten we niet, zeker niet op wat langere termijn. Maar zoals beschreven zullen voorheen gezonde cellen door de prikken zodanig veranderen, dat die door het eigen afweersysteem worden aangevallen en kapot gemaakt. Dit blijkt zich voor te doen in meerdere weefsels, waaronder het hart (met ontstekingen de van hartspier tot gevolg, wat kan leiden tot ernstige of zelfs dodelijke ritmestoornissen), in bloedvaten (wat kan leiden tot de inmiddels bekende stollingsproblemen, de eierstokken (denk aan de vele menstruatiestoornissen, maar effecten op de vruchtbaarheid zijn uiteraard ook heel goed denkbaar).

Over de effecten en bijwerkingen op langere termijn weten we niets. Dat kan ook niet, want de prikken worden nog maar enkele jaren op deze wijze gebruikt. Voorstanders van de prik beweerden dat de prikken volledig veilig zouden zijn. Inmiddels weten we dat ook dat niet klopt. Diezelfde voorstanders beweerden ook dat het mRNA zich niet zou verspreiden, dat het maar kort in het lichaam zou blijven, dat de prikken voor meer dan 96% bescherming boden en bovendien zouden beschermen tegen besmettelijkheid. Niets van dat alles bleek waar te zijn.

Vanaf het begin waren er kritische artsen en wetenschappers die er op wezen dat dit alles echt niet klopte. Helaas werden zij niet serieus genomen, sterker nog: zij werden geweerd van praatprogramma’s, verwijderd van social media en kregen nauwelijks een podium in de media. Hierdoor was het lastig voor het publiek om zich evenwichtig en eerlijk te laten voorlichten.

Wat nu te doen? Ik zet enkele argumenten voor u op een rijtje en verwijs tot slot naar een betrouwbare bron voor verdere informatie.

Er zijn aanwijzingen dat er door de prikken een afname is van sterfte in specifieke, kwetsbare groepen. Het gaat daarbij onder andere om mensen boven de 60, vooral degenen met overgewicht. Ook mensen met een kwetsbare gezondheid door bijvoorbeeld ernstige hart/vaat- of longaandoeningen kunnen problemen krijgen door het coronavirus. Voor de meeste mensen echter is een infectie met corona niet gevaarlijker – en met de huidige varianten zelfs minder gevaarlijk – dan die met het griepvirus. Daar komt bij dat bijna iedereen -geprikt of niet- inmiddels ook een natuurlijke corona-infectie heeft doorgemaakt en dus op natuuurlijke wijze immuniteit heeft opgebouwd. Deze werkt niet alleen beter, maar ook langduriger dan die na een prik. Ook een gezonde leefstijl is een heel goede manier om uw afweersysteem optimaal te laten functioneren. Gezond eten, regelmatig bewegen, matig met alcohol en niet roken zijn belangrijke factoren.

De bescherming die de vaccins bieden tegen ziekenhuisopname is echter laag, zeker nu het virus nog maar relatief weinig voorkomt. Ook zijn de huidige varianten veel milder. Honderden mensen moeten geprikt worden om 1 geval van ziekenhuisopname te voorkomen. Al die anderen hebben dus niet heel veel baat bij de prik – maar lopen ondertussen wél de risico’s op bijwerkingen.

Natuurlijk: elk medicijn geeft een kans op bijwerkingen. Er is echter een belangrijk onderscheid: iemand die ziek is en een medicijn krijgt, accepteert makkelijker een zekere kans op bijwerkingen. Hij is immers al ziek en hoopt beter te worden door het middel. Maar een klein risico op bijwerkingen kan al te veel zijn voor iemand die gewoon gezond is en weinig risico loopt (zoals kinderen, jongeren, volwassenen zonder ernstige aandoeningen of zonder fors overgewicht). Deze mensen worden niet beter van het middel. Ze hopen alleen minder kans te lopen op een ziekte waar ze toch al weinig van te vrezen hebben. En ook voor een ander hoeven ze het niet te doen: ook na de prik kun je gewoon ziek worden en anderen besmetten (1)

Er zijn veel bijwerkingen gerapporteerd. Sommige daarvan zijn duidelijk het gevolg van de prikken (zo weten we menstruatieklachten en van een verhoogd stollingsrisico wat kan leiden tot hartinfarcten of longembolieën). Bij andere is een verband met de prikken nog niet keihard bewezen. Dit geldt voor onder andere verminderde vruchtbaarheid, afname van de afweer, auto-immuunaandoeningen en een verhoogd risico op kanker. Het geldt ook voor een tot op heden onbegrepen fenomeen: de oversterfte. Vele statistici in binnen- en buitenland wezen op een forse toename van de sterfte. De sterftepieken leken daarbij verband te houden met de momenten waarop de prikken werden gegeven. Inmiddels is de onverklaarde (extra!) sterfte hoger dan de totale sterfte aan COVID-19 gedurende de pandemie. Er is dus een serieus probleem. Hoewel de volledige Tweede Kamer unaniem vroeg om een onderzoek naar de relatie tussen de prikken en de oversterfte, heeft de regering dit onderzoek nooit laten uitvoeren. Nog altijd weten we niet met zekerheid of de prikken een rol spelen in de grote extra sterfte. Nu COVID-19 geen groot probleem meer vormt zou dat naar mijn idee reden moeten zijn om vaart te maken met het onderzoek en tot die tijd geen prikken te geven, of in elk geval mensen heel goed voor te lichten over deze onzekerheid. Dat gebeurt echter in het geheel niet en dat is wat mij betreft niet uit te leggen.

Uit een recent onderzoek in Zwitserland bleek dat gezonde mensen van relatief jonge leeftijd in maar liefst 1 op 35 gevallen in het bloed aantoonbare hartschade opliepen na de corona prik. Deze mensen moesten tijdelijk adviezen opvolgen om ernstige complicaties te voorkomen. Dat wil zeggen dat vele tientallen mensen, die zelf weinig risico lopen en om die reden dus de prik niet nodig hadden, volstrekt onnodig hartspierschade opliepen. Het is reëel om te verwachten dat dit probleem nog groter zal zijn bij ouderen – en dat is nu juist de groep die uitgenodigd gaat worden. Bij de prikcampagnes kom je daar vaak niet achter, omdat daarbij geen bloedcontrole plaatsvindt. Deze mensen merken de schade veelal niet en krijgen de bijbehorende adviezen dus ook niet.

Hoewel ook zwangeren worden uitgenodigd om een booster te halen, zijn er geen kwalitatief goede onderzoeken die de veiligheid voor moeder en kind op langere termijn aantonen. Met name waar het ongeboren kinderen betreft spelen mogelijke bijwerkingen op lange termijn een extra grote rol. Ook het feit dat mRNA in moedermelk wordt teruggevonden is verontrustend. Ik mis eerlijke informatie over het feit dat we over de effecten van dit alles gewoon nog niets weten. Het is informatie die zwangeren absoluut moeten kunnen meewegen in hun beslissing.

Er is nog veel meer te melden over de prikken. Hoe dan ook heeft elke arts en zorgverlener één onmiskenbare plicht. En dat is om de mensen die zich aan hun zorg toevertrouwen eerlijk, open en zo volledig als mogelijk voor te lichten over de voors en tegens van de prikken, of hen op zijn minst te wijzen op betrouwbare informatie hierover. Informatie van de overheid is helaas niet volledig en ook meermaals ronduit misleidend gebleken en helaas zijn ook professionals in de zorg hier lang niet altijd heel kritisch in geweest.

U zult zich er dus zelf in moeten verdiepen. Wie meer wil weten over de COVID-19, de prikken en meer kan voor wetenschappelijk onderbouwde informatie terecht op de site van het Artsencollectief. Ook vindt u hier een handige keuzehulp bij de beslissing of u wel of niet een prik wilt nemen.

Zelf ben ik al vroeg actief geworden bij het artsencollectief en ik sta in voor de betrouwbaarheid van deze organisatie. Zij heeft als enige belang een zo eerlijk mogelijke informatie te verstrekken. Het Artsencollectief heeft geen enkel belang in de farmacie en bepleit juist het voorkomen van ziekte door een gezonde leefstijl waarmee u uw afweersysteem versterkt en waarbij onnodig gebruik van medicijnen zoveel als mogelijk wordt voorkomen. Vrijwel alle medewerkers werken onbetaald vanuit idealistische motieven.

Ik hoop van harte dat u iets heeft aan deze informatie en wens u veel wijsheid bij het maken van de keuze die voor u het beste voelt. Zolang de prikken er zijn moeten we respect hebben voor elkaars keuze. En dat begint met respect voor het wonderlijke en prachtige bezit van uw eigen lichaam en gezondheid.

Vriendelijke groet,

Jan Vingerhoets, huisarts

(1) Om deze reden was de QR code dan ook een totaal zinloze maatregel. Mensen met die code mochten bij elkaar komen, maar konden nog altijd gewoon besmet en ook besmettelijk voor anderen zijn. Het was eigenlijk een soort excuus om elkaar alsnog te besmetten en bovendien discriminerend. Vanaf het begin was deze maatregel daarmee moreel uiterst afkeurenswaardig en niet uit te leggen.

Het smeulende gevaar van de nieuwe censuurwet

Geschreven door Jan Vingerhoets op 27/08/2023. Gepost in Overige blogs. 60 reacties op Het smeulende gevaar van de nieuwe censuurwet

“U bent geheel vrij om onze mening te geven”.

Open en onbevangen schuift mijn kleindochter, één jaar oud, de tuin in. Dagelijks kruipt zij vol vertrouwen de grote onbekende wereld tegemoet. En terwijl ik haar vertederd gadesla, voel ik hoe wij volwassenen verantwoordelijk zijn om alles te doen wat in ons vermogen ligt opdat zij kan opgroeien in een wereld waar vrijheid en grondrechten gerespecteerd worden. Het zijn waarden waarvoor ik me mijn leven lang heb ingezet, maar die we de laatste jaren in rap tempo uit onze vingers hebben zien glippen. Althans, als je genoeg lef hebt om er je ogen niet voor te sluiten.

De kleine meid wordt vandaag precies 1 jaar. Ironisch genoeg is vandaag ook de dag waarop de Digital Services Act wordt ingevoerd. Het is een wet die als een paard van Troje een gevaarlijk censuurinstrument de EU in rommelt, die de bijl legt aan de wortel van onze vrijheid en grondrechten. Het venijn ervan zit keurig verpakt tussen allerlei op zichzelf mooi klinkende en nuttig lijkende maatregelen. Wie wat verder kijkt, ziet echter dat de DSA een wet is waarmee overheden “desinformatie” van internetplatforms kunnen weren en verwijderen zonder te definiëren wat daaronder wordt verstaan.

Deze Europese wet staat in ons land heel Orwelliaans bekend als (niet lachen!) de Wet Digitale Dienstverlening. Gesteld wordt dat de wet tot doel heeft om ‘burgers op het internet te beschermen’. Ironischer kan haast niet, want aldus wordt de wet beschreven met exact die misinformatie die zij zegt te willen bestrijden. Burgers beschermen kun je op allerlei manieren doen, maar censuur hoort daar niet bij. Als het niet zo gevaarlijk was, zou deze omkering van de werkelijkheid lachwekkend zijn. De verpakking ziet er prachtig uit, met termen waar niemand tegen kan zijn (“Wees gerust, we beschermen u als consument!”). Mooier kan het toch niet, zou je denken. Het probleem is dus alleen dat in deze wet volstrekt onduidelijk blijft wat eigenlijk onder desinformatie wordt verstaan. Hiermee introduceren we dus gewoon ordinaire willekeur. Het begrip desinformatie blijkt in de praktijk geheel afhankelijk van de politieke waan van de dag: pandemie, oversterfte, klimaat, stikstof, gendergekte, bedenk het maar. Wie een andere mening heeft dan die welke is voorgeschreven, wordt gecanceld. Grote platforms als Google, Facebook, Linkedin, die eerder al ruggengraatloos en gehoorzaam heel wat gerenommeerde critici het zwijgen oplegden, zijn als eerste aan de beurt en kunnen flinke boetes verwachten als ze niet meewerken. Later volgen dan de kleinere platforms, die eveneens een kopje kleiner gemaakt worden als ze het wagen om de vrijheid van meningsuiting te faciliteren. En zo worden, in navolging van het gros van de kranten, alle media gedegradeerd tot brengers en bewakers van de Enige Europese Waarheid. Heel overzichtelijk.

Maar ook minstens zo gevaarlijk. In de tijd van Galilei was de bewering dat de aarde rond de zon draaide een strafbaar geval van desinformatie. De man zou in onze tijd wegens al te vrijpostige gedachten allang van social media verbannen zijn. In die tijd was het de katholieke kerk die bepaalde wat waar was en wat niet. Nu is het de regering, het Europese bestuur en zijn het de grote miljardenbedrijven die de Waarheid definiëren. En die mogen zelf dan weer wél uitspraken doen die feitelijk en controleerbaar onjuist zijn zonder dat die als desinformatie wordt gelabeld. Uitspraken als ‘je doet het voor een ander’ en ‘het middel is uit en te na getest’, zijn daarvan duidelijke voorbeelden: ze bevatten pure desinformatie, nota bene van regeringswege en afkomstig van iemand die misleiding tot een levenskunst had verheven. Gek genoeg was dat dan weer niet strafbaar, want sommigen zijn kennelijk nu eenmaal meer gelijk dan anderen. Orwell’s dystopie blijkt tegenwoordig opvallend vaak van toepassing. Het geeft te denken.

En het geeft meteen ook aan waar het mis zal gaan. Een groot deel van de leidende politieke instituten is in de laatste jaren corrupt en onbetrouwbaar gebleken. Dat klinkt een beetje mopperig, ik weet het, zeker voor iemand die doorgaans overal wel het positieve uit weet te halen. En geloof me: net als vele andere Nederlanders heb ik echt heel erg geprobeerd om het vertrouwen te behouden. Maar mij lukte het niet om, zoals men deed in politiek den Haag, de ogen te sluiten voor de onterechte uithuisplaatsing van ruim 1600 kinderen, voor het onpeilbare verdriet dat talloze gezinnen werd aangedaan in de toeslagenaffaire. Ik kon het niet meer weglachen toen Rutte, gevraagd naar een mening over een boek van Klaus Schwab, er geen enkele moeite mee had om glashard te liegen en kon het niet meer vergoelijken toen mega- en megabytes aan SMS-jes ongrondwettelijk verwijderd bleken, want niet alleen zijn telefoon, maar ook Mark zelf had een hardnekkig probleem met te weinig geheugen. Ik kon ook niet wegkijken toen het door wetenschappers aangetoonde statistische verband tussen vaccins en massale oversterfte per sé niet onderzocht mocht worden en het parlementaire onderzoek naar nota bene de grootste gezondheidscrisis uit de geschiedenis ineens niet doorging. En wie eigenwijs was, wie tóch wilde weten hoe het zat en een WOB verzoek indiende, kreeg vooral veel zwartegelakte zinnen te zien.

Dat soort dingen wordt met de nieuwe wet een stuk overzichtelijker: over dit soort misstanden mag eenvoudigweg niet meer geschreven worden. U hoeft zich dus niet meer druk te maken over een verklaring van een oversterfte die groter is dan de totale sterfte aan corona, want dat interesseert de overheid ook geen biet. Sterker nog: u hoort of leest dan niet eens meer dat er überhaupt oversterfte ís: de informatie bestaat gewoon niet meer, en dat is veel beter voor u.

Kennelijk zijn er nog altijd mensen die ondanks dit alles tot dusverre gewoon konden blijven wegkijken. Die dat allemaal terzijde schoven en vergoelijkten met bekende dooddoeners (“het valt ook allemaal niet mee” en “je zal maar in de regering zitten”), kortom, die ziende blind en horende doof wensten te blijven. Mensen die principes en verantwoordelijkheid negeerden terwille van comfort. Ook zij zullen ooit hardhandig wakker worden en dan beschaamd ontdekken dat ze zich ongelooflijk verslapen hebben. Leg dat maar eens uit aan je kinderen, die met de gevolgen opgescheept zullen worden. Ik geef het je te doen.

Met enige regelmaat spreek ik intelligente, vaak hoog opgeleide mensen, die elke dag trouw de krant lezen, naar het journaal kijken en zich daarmee als uitstekend geïnformeerd beschouwen. Het tegendeel blijkt vaak het geval, want tot mijn stomme verbazing (of misschien ook wel niet meer) heeft vrijwel niemand van hen ooit gehoord van de DSA. Dat is niet verwonderlijk want elke verscheidenheid is inmiddels uit de mainstream nieuwsvoorziening geperst: liefst 95% van de Nederlandse kranten wordt vanuit slechts twee grote concerns voorzien van een grijze eenheidsworst. Vele journalisten verkochten hun ziel en brengen overal hetzelfde, zorgvuldig van onwelgevallige feiten ontdane verhaal, noem het maar gerust minformatie. De gemaksconsumenten hiervan blijken dus in overgrote meerderheid totaal onwetend van een wet die de potentie heeft om het fundament onder onze democratie geleidelijk, maar totaal, te eroderen. Want dat gebeurt eerst sluipend, maar dan exponentieel. Immers, hoe minder kritische informatie er is, hoe minder men in de gaten heeft wat er niet is en hoe makkelijker nieuwe informatie weggehouden kan worden. In feite hebben we te maken met een moderne vorm van boekverbranding, die langzaam, gecamoufleerd onder een dekmantel van burgerbescherming, wordt ingevoerd. De impact daarvan kan nauwelijks worden overschat. De basis van een vrije samenleving bestaat immers slechts bij de gratie van debat, van oppositie, van andere meningen en discussie over kritische inzichten. Haal dat fundament weg en die vrije samenleving zal onherroepelijk een geleidelijke dood sterven. Voor toekomstige generaties, type mijn kleindochter, zal democratie een vaag begrip uit het verleden zijn waarover zij zelfs in de geschiedenisboeken niets meer zullen kunnen lezen, want de bewering dat er ooit sprake is geweest van vrije nieuwsvoorziening zal tegen die tijd beslist worden gezien als je reinste desinformatie.

Dat lot wacht elk verhaal en elke visie die niet in lijn is met het officiële verhaal. Gezien de enorme financiële belangen zullen vooral de grootste commerciële bedrijven bepalen wat misinformatie is, zoals we al zien bij Bill Gates: als hoofdsponsor van de WHO heeft een rijkgeworden computerboer een beslissende stem in beleid dat dwingend over de wereld wordt verspreid. Zeker, u mag een visie geven, zolang die strookt met het overheidsnarratief: “U bent vrij om onze mening te geven.”

Degenen die vooral beschermd zullen worden door de nieuwe wet zijn Big Tech, Big Pharma en de mensen die achter gesloten WEF deuren geheimzinnig handjeklap spelen met regeringsleiders, waaronder ook ons scrupuleloze koningspaar en een handvol captains of industry. Zij zullen heimelijk gaan bepalen wat misinformatie is. En dat zal niet gaan om feiten of moraal, maar om geld en macht. Want wie de informatie beheerst, beheerst alles.

Het verleden heeft ons geleerd dat het weren en vernietigen van onwelgevallige meningen en informatie steeds weer de basis vormde voor de meest wrede en onvrije periodes die onze geschiedenis heeft gekend. Van Romeinse dictators en Nederlandse Inquisitie tot aan de boekverbrandingen in 1933 op last van de nationaalsocialistische Cultuurkamer: zwarte episodes begonnen steeds met het verbieden van het vrije woord. De Duitse schrijver Heinrich Heine verwoordde het gevaar in de negentiende eeuw: “Wo man Bücher verbrennt, verbrennt man auch am Ende Menschen”.

De nieuwe wet maakt sluipenderwijs de weg vrij voor een hedendaagse variant, het smeulende begin van een digitale boekverbranding. Argeloos geworden door jarenlang comfort hebben wij ons in slaap laten sussen, geheel ten onrechte vertrouwend op een overheid die wel over ons zou waken. De Digital Service Act pretendeert opnieuw die bescherming te bieden, maar is een gluiperige volgende stap, die vrije geesten de mond zal snoeren en het vrije woord wil wurgen.

Mijn kleindochter kruipt op me af, ze wil dat ik haar nog een keer voorlees. Ze mag zelf een boekje kiezen. Nu nog wel.

Blogdo©

Goede voornemens

Geschreven door Jan Vingerhoets op 11/05/2023. Gepost in Overige blogs. 38 reacties op Goede voornemens

Het is vandaag precies een week geleden. Ik ging net als elk jaar naar de plechtigheid van de dodenherdenking in ons dorp. Een klein gebaar van respect voor de gevallenen. De hoge opkomst was een aangename verrassing. Enkele lokale politici hielden een toespraak in hun beste Engels, als beleefde geste naar de steevast aanwezige maar helaas steeds schaarsere Canadese veteranen die ooit ons dorp mede bevrijdden. De plaatselijke harmonie blies trots een gepaste sfeer over de weilanden in de richting van een rij wilgen, keurig in het gelid als vormden zij een erehaag van knoestige veteranen. Kransen met eervolle en dankbare woorden voor de overleden helden werden plechtig gelegd. “Opdat wij niet vergeten”, luidde de tekst op een van de sjerpen bij een bloemenkrans.

Goede voornemens, bedacht ik me. Daarom sta ik hier. Maar: als je wegkijkt op het moment dat je ze moet waarmaken worden ze leeg, of -erger nog- cynisch jegens degenen die wij herdenken. Want hun strijd ging over onze vrijheid. En die laten we ons nooit meer afnemen. Toch?

Tegen de achtergrond van de mars van de harmonie dwaalden mijn gedachten verder af.

Vrijheid. Dit zou moeten gaan over leren van het verleden: waar ging het mis, waar keken we weg? Wie het verleden isoleert als een episode die klaar is, ingepakt en opgeborgen, zal opnieuw het gevaar niet zien. De omstandigheden zijn nu anders, maar de parallellen inmiddels meer dan duidelijk. Het geleerde wordt niet toegepast. Als de situatie niet identiek is, ontbreekt bij velen de herkenning. Hoe alert zijn we als het weer mis gaat?

Ik dacht aan de nieuwe wet WPG¹, die met onstuimige vaart binnenkort door de Eerste Kamer moet worden behandeld. De wet waarmee voor het eerst sinds de episode die we nu gedenken, onze meest fundamentele vrijheden en grondrechten letterlijk bij willekeur onderuit gehaald kunnen worden. Deskundigen roepen ongehoord hun kritiek. Nog even en er is een wet die het hart uit de democratie rukt en de weg vrijmaakt voor meer. Een flinke stap verder in een richting waarvan we hadden bezworen dat we hem nooit meer zouden gaan. Het overgrote deel van de Nederlanders, zelfs van degenen die hier oprecht menen te staan ‘opdat wij niet vergeten’, heeft totaal geen idee van wat zich op dit moment onder hun neus af aan het spelen is. Hoe vaak hoor ik niet van mensen die mij na staan dat zij het gewoon niet willen weten, niet willen horen. Want de realiteit die zich voltrekt is oncomfortabel en wegkijken voelt ook nu weer beter. ‘Niet vergeten’ blijkt voor velen een mooie spreuk, maar het naleven ervan is vaak te confronterend.

Terwijl de ceremonie ten einde loopt, zwelt nog een laatste keer de muziek. De wind waaiert de slotakkoorden over het weiland naar de wilgen, fier en onverzettelijk, zwijgend wachtend in de zompige grond.

De lucht betrekt, wolken pakken samen, het avondlicht wordt er mooier van. Mensen lopen en fietsen huiswaarts door de brede dorpsstraat, onderweg groepjes oude veteranen groetend: een vredig, dorps tafereel uit een oude film. Veilig binnen voor de bui. Het leven herneemt zijn normale gang, we laten het verleden weer voor een jaar achter ons.

In gedachten verzonken wandel ik naar huis. Weinigen slaan acht op het naderend gerommel in de verte.

Blogdo©

¹ https://www.advocatenblad.nl/2023/05/10/pandemiewet-ondermijnt-democratische-controle/