Carnaval in de dokterspraktijk

Nederland gaat weer open. Joechei! 

Hier in het Brabantse kan men zijn geluk niet op, want carnaval staat voor de deur en we doen hier niets liever dan ons enkele dagen zo onzinnig mogelijk gedragen terwijl we zo bizar mogelijk verkleed zijn. Nou doen we beide in feite al 2 jaar lang met avondklokken, schoolsluitingen en mondkapjes, dus wat dat betreft maakt het niet heel veel uit, maar nu is de sfeer toch net even anders. 

Inmiddels zijn we twee jaar en duizenden failliete ondernemers verder. Twee jaar van succesvolle angstcreatie, apocalyptische avondklokken en zinloze schoolsluitingen, waarvan we achteraf kunnen vaststellen dat ze geen effect hadden omdat ze berustten op misrekeningen van mistige modellen en adviezen van experts die braaf opschreven wat de regering, niet gehinderd door ook maar enige kennis van zaken, hen dicteerde. Want ja, ook onafhankelijke deskundigen willen brood op de plank dus dan doe je gewoon wat er van je gevraagd wordt, je houdt je mond en stelt geen vragen.

Over deskundigen gesproken: terwijl het mondkapjesadvies landelijk wordt ingetrokken, berichtte onze eigen beroepsvereniging, het Nederlands Huisartsen Genootschap, recent dat zij haar leden adviseert om die dingen in de praktijk toch maar te blijven gebruiken. Het NHG heeft zich steeds gedragen als het meest gedweëe brave jongetje van de klas. Van een club van dokters zou je een kritische stellingname mogen verwachten waarbij het belang van de patiëntenzorg geprioriteerd  en een stevig debat gestimuleerd wordt. Helaas bleek dat een misvatting: het NHG volgde vanaf het begin kritiekloos de lijn van de regering, waarvan we dus nu kunnen vaststellen dat die op drijfzand en misleiding berustte. In retrospectief is onwetendheid ten aanzien van het goede en zelfs voortvarendheid in de dwaling soms heel goed verdedigbaar – maar in de loop van een tweetal jaren, met landen als Zweden als lichtend voorbeeld van welke ellende je allemaal kunt voorkomen als je zelf blijft nadenken, zou enige zelfreflectie de deftige doktersclub niet hebben misstaan. Maar nee, het NHG blijft nog eens benadrukken dat deze maskerade in de huisartspraktijk toch echt voortgezet dient te worden. Ik vermoed dat het NHG zich dan ook op korte termijn zal omvormen tot carnavalsvereniging.

Over een aantal jaren zullen historici zich buigen over deze zwarte bladzijde in onze vaderlandse medische geschiedenis en zich hoofdschuddend en meewarig afvragen waarheen het gezonde verstand toch gevaren was, daar in die jaren ‘20, dijenkletsend en schaterbuikend  zullen zij elkaar op de schouders slaan – totdat zij zich realiseren welk drama zich in die jaren afspeelde. 

Ach, die maskers, waarvan je in het beste geval onder steriele laboratoriumomstandigheden kunt vaststellen dat ze, mits correct gebruikt, ongeveer een bescherming van 1 op de milljoen bieden. In de dagelijkse praktijk daarentegen, waarin ze dagen achtereen gebruikt worden, waarbij iedereen er voortdurend met de handen en telefoon aan zit, waarin ze van tijd tot tijd even opgeborgen worden in de broekzak naast de besnotterde zakdoek, is het effect niet alleen nul, maar werken ze zelfs averechts, zoals uit onderzoek al meermalen bleek. 

Deze orale luiers, symbolen van onmondigheid, verstandsverbijstering en angstgedreven kuddegedrag, hadden nooit ingevoerd mogen worden en worden nu dan eindelijk afgeschaft. Nou ja: je hoeft niet meer mee te doen aan die maskerade als je in de bioscoop zit of met 100 man schouder aan schouder in de kroeg in elkaars gezicht staat te sputteren. Maar in de bus en trein is het natuurlijk nog wel verplicht: we moeten immers wel de ijzeren wetten der logica blijven volgen en zoals u weet mijdt Omicron zowel theater, kroeg als andere culturele locaties, maar houdt hij zich bij voorkeur op in het openbaar vervoer en naar ik van het OMT begreep vooral in 1e klasse coupés . 

Ach, die maskers. Ik haal ze nog een laatste keer uit de kliko, want ze zijn uiteraard en uitsluitend geschikt als absurde maskerade tijdens het carnaval. 

En dan sluit ik af, want lieve lezer, helaas kan ik mij niet langer vrijmaken. Ik moet me storten in het carnavalsgedruis. Verkleed als coronavrezer zet ik blij van zin mijn mondmasker op en completeer ik mijn maskerade met een stel oogkleppen. En zo neem ik gedachteloos lallend de bus naar de overvolle kroeg. Alaaf! 

Blogdo©