Het ootje

Okee, ik geef het ruiterlijk toe: ik had het eerst helemaal niet door.  Maar nu doorzie ik de grap: de regering haalt gewoon een geintje met ons uit en gebruikt daarvoor het Griekse alfabet. Het Grieks heeft ons veel gebracht, waaronder democratie en mooie letters. Van het eerste is niet veel meer over, maar het alfabet wordt nog volop gebruikt. Alfa, delta, omikron: allemaal letters die in deze tijd heel goed van pas lijken te komen. 

Iedereen kent de letter omega. O-mega betekent niet anders dan ‘grote o’. Want omega stond voor een lange klank: ‘oo’. De korte variant, de ‘o’, is het kleine broertje van omega en die letter heet omicron. O-micron betekent dus niets anders dan ‘kleine ‘o’’. Een ootje, zogezegd. En dat is precies wat het is. Laat ik me nader verklaren.

Bij Hugo, die van hoed noch rand iets begreep, wist ik nooit of ik nou moest huilen of lachen, maar ditmaal is het Ernst en zijn we hier en daar toch echt wel een beetje geschrokken. 

Want inmiddels zijn we twee jaar verder. Achtereenvolgens schrokken we van een virusuitbraak (hier werden wij  in het ootje genomen, want om aan de definitie van een pandemie te voldoen moest die eerst worden herschreven). Daarna schrokken we van de besmettingscijfers (opnieuw een typisch geval van ootje, want die bleken te berusten op een test waarmee je geen infecties kon aantonen). Zorgmedewerkers schrokken van de zorgvuldig geheim gehouden modellen van het RIVM die gitzwarte scenario’s schetsten, welke de complete zorg zouden opslokken als waren het kosmische zwarte gaten (de modellen bleken er echter steevast fors naast te zitten – een flinke oot). 

Burgers bleven doorschrikken van de buitenproportionele maatregelen waarmee de regering een streep zette door vele grondrechten, ouders schrokken dat hun kinderen onderwijs werd onthouden en ze hun kleuters op straat moesten omkleden voor de zwemles. Ondernemers schrokken van massale faillisementen door maatregelen die meer levensjaren kostten dan ze opleverden. Allemaal schrokken we van politici met verlies aan geheugen en/of inzicht (hier was sprake van ootje na ootje), van de steeds strengere censuur, van het in de kiem smoren van dissidenten. 

Maar velen schrokken nog het meest van de mensen op wie zij meenden te kunnen vertrouwen. Van onze regering, die tegen beter weten in mensen wil dwingen mee te doen aan een van overheidswege verplicht gestelde discriminatie, waarvan de onderbouwing achterhaald is. Van onze journalisten die zwijgen als de overheid ons desinformeert of vragen over massale oversterfte negeert. Van onze politie, die weerloze demonstranten in elkaar knuppelde en daarmee zelfs de VN liet schrikken. En vooral schrokken zij van -en rouwden zij om- mensen om zich heen die wegkeken toen zij steeds meer buiten de samenleving geplaatst, geweerd en als tweederangs burgers behandeld werden, enkel omdat zij het ootje doorzagen. 

Maar er is hoop. Want het begint nu door te dringen dat de redenen voor deze tweedeling niet valide zijn. De TU Delft toonde aan dat het helemaal geen zin heeft om gezonden middels coronapassen buiten de maatschappij te plaatsen. De minister spartelde nog wel tegen, want dat virus was altijd een goed excuus geweest voor snode controleplannen. Maar nu ook nog eens uitgelekt is dat de plannen voor de pas al dateren uit 2014, wordt het toch allengs lastiger. Zelfs journalisten gaan zich realiseren waartoe zij op aarde zijn. De Volkskrant, die eerder lafhartig trouw had gezworen aan het Ministerie van Waarheid, kiest nu eieren voor haar geld en publiceerde gisteren zowaar een grafiek op de voorpagina waaruit pijnlijk duidelijk blijkt dat de RIVM-modellen volledig losgezongen zijn van de realiteit. NRC publiceerde zelfs een commentaar met een duidelijke boodschap: stop de coronabewijzen. Nu nog eerlijk berichten over de internationale protesten en de kanteling is begonnen. 

Toch past ons hier enige mildheid jegens de in het ootje genomenen. Het is mogelijk dat velen het (met dank aan het zwijgende journaille) tot op heden echt niet wisten en daarom oprecht geloofden dat de coronapas bedoeld was om de volksgezondheid te beschermen. Het is denkbaar dat ze, toen mensen werden buitengesloten, daadwerkelijk meenden dat die arme ongeprikten tegen zichzelf beschermd werden. Dat kan hen niet kwalijk genomen worden, want de propagandamachine van de overheid werkte op volle toeren, de geleerden leken geleerd en de druk was hoog. 

Maar vanaf nu is alles echt anders. Nu kan ieder weldenkend mens kennis nemen van het feit dat de coronapas al bedacht werd lang voordat dit virus ons bereikte. Nu kan ieder lezen dat de pas niet werkt ter voorkoming van infecties. Nu weet eenieder dat de boosters nauwelijks werkzaam zijn tegen Omicron. Vanaf nu is er geen excuus meer en kan ieder weldenkend mens die dat wil het gaan doorzien. Wie nú nog weg blijft kijken, mag alleen nog in de spiegel kijken en zal zich vroeg of laat voor zijn eigen geweten en nageslacht moeten verantwoorden. 

Want vanaf nu hebben we het allemaal namelijk wél geweten, dat van het ootje. 

Blogdo©